معرفی کتاب عشق سال‌های وبا گابریل گارسیا مارکز

[ادوارد کلاه به سر]

سال‌های متمادی می‌گذرند. دکتر اوربینو پله‌های ترقی اجتماعی را بیش‌تر و بیش‌تر طی می‌کند. زندگی زناشویی او و فرمینا که از بیرون ایده‌آل و مایه‌ی رشک بسیاری از مردم است، از درون دچار چالش‌های مختلف ناشی از عدم تفاهم و تفاوت در جهان‌بینی دکتر و همسرش است. این وضعیت زمانی که فرمینا در میانسالی در حالی که صاحب دو فرزند شده است، در می‌یابد شوهرش با زنی سیاه‌پوست به نام باربارا لینچ رابطه دارد، تشدید می‌شود.

 

[ادوارد کلاه به سر]

در آن سو، فلورنتینو آریسا پس از مرگ عمویش وارث شرکت کشتی‌رانی روی رودخانه شده و به مرور به فردی سرشناس و ثروتمند تبدیل می‌شود. فلورنتینو بدون این که زنی بگیرد، پنهانی معشوقه‌های بسیاری دارد. مردم بی‌اطلاع از روابط او تصور می‌کنند که عدم تمایلش یه ازدواج ناشی از انحراف جنسی است.

 

[ادوارد کلاه به سر]

معشوقه‌های فلورنتینو اغلب برای مدتی با او هستند و بعد از زندگی او محو می‌شوند. در بخشی از داستان وقتی شوهر زنی که فلورنتینو با او رابطه دارد به خ*یانت زنش پی برده و او را می‌کشد، این عشق‌های پنهانی ابعادی فاجعه‌بار پیدا می‌کنند. با این همه فلورنتینو بی آن که از چیزی جز این که برملا شدن آن رویدادها آبروی او را پیش فرمینا داسا، معشوقه‌ی دوران نوجوانی‌اش، ببرد واهمه‌ای داشته باشد، بدون عذاب وجدان به زندگی خود ادامه می‌دهد.

 

[ادوارد کلاه به سر]

داستان به مرور به نقطه‌ی شروع خود که مرگ دکتر اوربینو بوده بازمی‌گردد. فرمینا با وجود غیظ اولیه، به تدریج در خلال ملاقات‌ها و مکاتباتی دوباره با فلورنتینو آریسا صمیمی می‌شود. پسر فرمینا، دکتر اوربینو داسا، که نگران حال مادرش بعد از بیوه شدن است، به شرطی که رابطه‌ی فلورنتینو و فرمینا از حد متعارف معاشرت زن و مردی هفتاد و چند ساله دست درازی نکند، به رفت و آمد آن‌ها راضی است. دختر فرمینا اما فلورنتینو را لایق مصاحبت مادرش نمی‌داند.

 

[ادوارد کلاه به سر]

ولی فرمینا این مخالفت را با خشم پاسخ می‌دهد و در عوض به فلورنتینو نزدیک شده و با او به سفری دریایی با یکی از کشتی‌هایی که در مالکیت شرکت فلورنتینو آریسا است می‌رود. سفری که ماهیتی عاشقانه و مانند ماه عسل پیدا می‌کند.

 

[ادوارد کلاه به سر]

در ضمن سفر به فلورنتینو خبر می‌رسد که آخرین معشوقه‌ی او، آمریکا ویکونیا، که دختری محصل بوده که فلورنتینو قیمومیت او را به عهده داشته خودکشی کرده است. گرچه تصور همگانی بر این است که دختر در اثر اندوه ناشی از افت تحصیلی به این کار دست زده است، ولی برای فلورنتینو روشن است که این رویداد به دلیل بی‌توجهی‌های اخیر او به دختر در پی نزدیک شدنش به فرمینا داسا رخ داده است.

 

[ادوارد کلاه به سر]

در انتهای سفر فرمینا از دیدن آشنایان در کشتی معذب است و به همین دلیل به پیشنهاد فلورنتینو به دروغ کشتی پرچم زرد شیوع وبا را برمی‌افرازد تا دیگر مسافری سوار نشود و مسافران فعلی نیز راه خود را با کشتی دیگری طی کنند تا فلورنتینو و فرمینا به راحتی به سفرشان ادامه دهند. داستان در حالی تمام می‌شود که عشاق کهنسال از بازگشت به خانه و دور شدن دوباره از یکدیگر وحشت دارند ولی کشتی آن‌ها به خاطر آن پرچم در آب‌های ورودی بندر مقصد متوقف می‌شود

 

[ادوارد کلاه به سر]

ناخدا که می‌داند بعد از تفتیش دروغ آن‌ها مبنی بر شیوع وبا لو خواهد رفت، از فلورنتینو می‌پرسد که باید چکار کنند و فلورنتینو می‌گوید تا می‌توانند باید ادامه دهند و از مقصدی به مقصد دیگر سفر کنند. در موقعیتی نمادین در پاراگراف انتهایی داستان، وقتی ناخدا از فلورنتینو می‌پرسد که این وضع تا به کی می‌تواند ادامه داشته باشد او بی درنگ جواب می‌دهد: «تا همیشه!»

 

[ادوارد کلاه به سر]

رمان عشق سال‌های وبا با استقبال خوبی از سوی مخاطبان و منتقدان روبه‌رو شد. میچیکو کاکوتانی، از نیویورک تایمز، دربارۀ این رمان می‌نویسد: «آقای گارسیا مارکز این بار برخلاف رمان‌های پیشین خود، از اسطوره و رؤیا برای روشن‌سازی زندگی خیالی یک ملت استفاده نکرده، بلکه نشان داده که امر عادی چقدر می‌تواند خارق‌العاده باشد… نتیجه‌اش شده رمانی غنی که قدرت روایتش را فقط می‌توان با سخاوت چشم‌اندازش مقایسه کرد.»[۱] مرل روبین از سی‌اس‌مانیتور نیز در توصیف این رمان می‌نویسد: «رمانی عاشقانه، جسورانه، خیالپردازانه، ژرف و سنجیده که تصور ما را از فرصت‌های بی‌انتهای زندگی گسترش می‌دهد.»[۲]

 

[ادوارد کلاه به سر]

کمپانی استون ویلج پیکچرز حقوق ساخت فیلمی بر پایۀ این رمان را به قیمت 3 میلیون دلار از مارکز خرید و مایک نیوول برای کارگردانی و رونالد هاروود برای نویسندگی آن انتخاب شدند. فیلمبرداری در سپتامبر 2006 در کارتاخنای کلمبیا آغاز شد.[۳] فیلمعشق سال‌های وبا، با بودجه‌ای بالغ بر 50 میلیون دلار، اولین فیلم خارجی‌ای بود که طی بیست سال پیش از آن در این شهر زیبا ساخته می‌شد.[۳] این فیلم در 16 نوامبر اکران شد. گارسیا مارکز به ابتکار خود شکیرا خانوادۀ کلمبیایی را مجاب کرد دو ترانه برای این فیلم اختصاص بدهد.[۴]