درمان عفونت گوشِ خرگوش

[DOonYa]

 

[DOonYa]

عفونت گوش در خرگوش و راهکارهای درمانی آن​

عفونت گوش در خرگوش به طور کلی در ۲ دسته عفونت گوش خارجی و عفونت گوش میانی و داخلی طبقه بندی می شود. خرگوش ها حیوانات خانگی فوق العاده ای هستند! آنها باهوش، اجتماعی و دوستانه هستند. خرگوش ها در داخل و خارج از خانه نگهداری می شوند. بسته به وضعیت زندگی، انواع مختلفی از عفونت ها وجود دارد که بر گوش ها تأثیر می گذارد یا علائم مشابهی را ایجاد می کند.

 

[DOonYa]

علل شایع عفونت گوش در خرگوش ها​

عفونت های باکتریایی از علل شایع عفونت گوش در خرگوش ها هستند. اغلب آنها باعق عفونت در دستگاه تنفسی فوقانی می شوند که از طریق لوله هایی که نواحی را به هم متصل می کند به گوش میانی یا داخلی منتقل خواهند شد. پاستورلا، استافیلوکوکوس، استرپتوکوک، E. coli، سودوموناس، پروتئوس و بوردتلا همه باکتری های عامل در عفونت گوش خرگوش هستند.

 

[DOonYa]

انگل هایی مانند کنه گوش می توانند باعث عفونت گوش در خرگوش ها شوند. این کنه ها در پوست کانال گوش و فلپ گوش فرو رفته و دردناک و خارش دار هستند. کنه های گوش می توانند نزدیک به یک ماه در محیط زندگی کنند، بنابراین باید مطمئن شوید که گوش خرگوش خود را کاملاً تمیز کرده اید تا از عفونت مجدد جلوگیری شود. درمان اغلب شامل ۲ دور دارو برای کمک به درمان کنه هایی است که ممکن است در محیط بوده باشد. از آنجا که این دردناک است، داروهای ضد درد و/یا داروهای ضد التهابی نیز اغلب تجویز می شوند.

 

[DOonYa]

یک موجود زنده تک یاخته ای، E. caniculi، می تواند علائم مشابه عفونت گوش داخلی یا میانی را ایجاد کند. این علائم شامل کج شدن سر، چرخش، تشنج و حتی فلج است. این عفونت همچنین می تواند کلیه ها و چشم ها را درگیر کند. E. caniculi همچنین می تواند به مدت یک ماه در محیط زندگی کند، بنابراین تمیز کردن کامل منطقه خرگوش شما برای جلوگیری از عفونت مجدد ضروری است.

 

[DOonYa]

انواع عفونت گوش در خرگوش​

عفونت گوش در خرگوش به طور کلی در ۲ دسته عفونت گوش خارجی و عفونت گوش میانی و داخلی طبقه بندی می شود.

 

[DOonYa]

عفونت گوش میانی و داخلی​

عفونت گوش میانی می تواند به دلیل موارد مختلفی از جمله تجمع موم گوش ایجاد شود. گوش میانی خرگوش حفره ای پر از هوا بین رم گوش و گوش داخلی است. عفونت های گوش خارجی که به لاله گوش منتقل می شوند می توانند به یک عفونت گوش میانی تبدیل شوند. عفونت های گوش میانی که باعث تولید چرک می شوند می توانند حفره را پر کرده و به پرده گوش فشار بیاورند. چرک می تواند جمع شده و به لاله گوش فشار وارد کند و باعث پارگی آن شود.

 

[DOonYa]

عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی با باکتری های خاص می توانند گوش میانی را به راحتی آلوده کرده و باعث عفونت گوش غیرمرتبط با موم گوش شوند.

گوش داخلی یک سری ساختارهای ظریف و پیچیده دارد که برخی از آنها فقط برای شنیدن استفاده نمی شوند. عفونت های گوش داخلی غالباً با کج شدن سر حیوان خانگی شما همراه هستند، زیرا از قسمت های گوش داخلی برای تعادل استفاده می شود.

یکی از آنها هزارتوی است. عفونت های شدید گوش داخلی که به هزارتوی آسیب می رسانند می توانند باعث عدم تعادل دائمی و کج شدن سر شوند.

گذشته از علائم بینایی، دامپزشک ممکن است از اشعه ایکس برای تعیین شدت عفونت استفاده کند. تجمع چرک در اشعه ایکس نشان داده می شود.

 

[DOonYa]

عفونت گوش خارجی​

عفونت گوش خارجی که به آن اوتیت خارجی نیز گفته می شود، التهاب مجرای گوش خارجی است. در موارد شدید عفونت گوش خارجی، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد.

مجله انجمن پزشکی دامپزشکی آمریکا خاطرنشان می کند که جراحی می تواند موارد شدید عفونت گوش میانی و خارجی را با موفقیت درمان کند. اما این روش تقریباً به اندازه نام خود جراحی پیچیده است.

 

[DOonYa]

عفونت های گوش خارجی همچنین می توانند توسط عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و کنه های گوش ایجاد شوند. در بعضی موارد، پوست بسیار حساس خرگوش نیز ممکن است تحریک شود، پوست را خراش دهد و به یک مورد اوتیت خارجی برسد. این تحریک می تواند ناشی از محلول های تمیز کننده خاصی که به عنوان “خرگوش ایمن” به بازار عرضه می شود یا از تمیز کردن بیش از حد شدید گوش حیوان خانگی شما باشد.

عفونت های گوش خارجی که درمان نشده اند، می توانند به گوش میانی و داخلی انتشار یافته و باعث ناراحتی، درد و کیفیت زندگی عمومی شوند. همانطور که در بالا گفته شد، در صورت عدم مراقبت، عفونت گوش می تواند باعث کاهش شنوایی دائمی شود.