آموزشی عناصر کلیدی برای پایان بندی عالی داستان

[شیر کاکائو]

1. در تمام مدت پایان را مدنظر داشته باشید​

چه شما در نویسندگی همه چیز را از قبل طرح ریزی کرده باشید و یا از آن دسته از نویسندگانی باشید که بدون برنامه ریزی قبلی می نویسید، در رابطه با اینکه داستان شما چه مسیری را طی می کند ایده ای داشته باشید و هر روز به پایان خود فکر کنید. نحوه پایان دادن به داستان باید به همه صحنه ها و همه فصول شکل دهد. این پایان می تواند متناسب با آرک های اجتناب ناپذیری که شما و شخصیت های داستان شما تجربه می کنند تغییر کند، تکامل یابد یا رشد کند، اما هرگز پایان بندی را به حال خود واگذار نکنید.

و اگر به پایان رسیدید و نگران هستید که چیزی کم است، یا پایان بندی مطابق با قدرت سایر عناصر کتاب شما نیست، برای نوشتن پایان داستان عجله نکنید. در صورت لزوم چند روز یا حتی چند هفته به آن فرصت دهید.

هر آنچه را که نوشتید بخوانید. به آن فکر کنید. یادداشت هایی در مورد آن بنویسید و اجازه دهید ذهن ناخودآگاه شما روی آن کار کند. به سایر احتمالات فکر کنید. به این ترتیب می توانید یک پایان فراموش نشدنی بسازید.

بایدها

• نسبت به خوانندگان خود سخاوتمند باشید. آنها بر شما و کار شما سرمایه گذاری کرده اند. یک پایان مناسب به آنها ارائه دهید و اجازه ندهید عجولانه به نظر برسد.
• آن را غیر قابل پیش بینی کنید اما منصف باشید. خوانندگان داستان شما باید احساس کنند که باید چنین پایانی را حدس می زدند - زیرا شما به اندازه کافی نکات ریزی در متن گنجانده اید - اما احساس نکنند فریب خورده اند.
• هرگز به یک پایان بندی معمولی بسنده نکنید. تا زمانی که از تمام کلمات راضی نشده اید، بر روی آن کار کنید.
• اگر ایده های زیادی برای پایان دادن به داستان دارید، ناامید نشوید. فقط کافیست بهترین را پیدا کنید. در صورتی که مطمئن نیستید، دنبال زیرکانه ترین یا هوشمندانه ترین پایان نباشید. پایانی را انتخاب کنید که به خوانندگان احساسی را منتقل کند.
• تا جایی که لازم است بازنویسی کنید. چه زمانی می توانید مطمئن شوید که به اندازه کافی بازنویسی شده است؟ وقتی از بهتر کردن آن به متفاوت ساختن آن رسیده اید.

 

[شیر کاکائو]

2. هیچ چیز نمی تواند بعد پایان بیاید​

این مطلب واضح است. اما به هر حال بسیاری از مبتدیان فکر می کنند که اگر پایانی مبهم داشته باشند نوشته آن ها پیچیده به نظر می رسد. یا چیزهایی مهم را برای مؤخره (Epilogue) کنار می گذارند. این اشتباه را نکنید.

خوانندگان مدرنی که با تلویزیون و فیلم بزرگ شده اند، انتظار دارند که پایان بندی وظیفه خود را انجام دهد. افراد هنری ممکن است چنین پایانی را خاص بدانند.

همه ما به اندازه کافی چنین دست فیلم هایی را دیده ایم. اکثر مردم بعد از دیدن چنین پایانی می گویند: "واقعاً؟ همین بود؟ حالا باید فکر کنیم که بعد چه اتفاقی می افتد؟"

شما به عنوان یک داستان نویس یک کار دارید. دنیایی داستانی را برای خوانندگان خود خلق کنید و تجربه رضایت بخشی را برای آنها به ارمغان بیاورید. آنها وقت و پول خود را سرمایه گذاری کرده اند و اعتقاد دارند که پایانی راضی کننده به آن ها ارائه می شود.

این بدان معنا نیست که هر پایانی باید پایانی خوش باشد. اما خواننده باید بداند چه اتفاقی افتاده است، به سؤالاتش پاسخ داده شود و معماها حل شوند.

اگر در نوشتار خود جهان بینی خاصی را ارائه می دهید، حداقل ثبات داشته باشید. داستان های خود را با شیوه ای که زندگی را می بینید به پایان برسانید.

 

[شیر کاکائو]

3. قهرمان خود را فراموش نکنید​

این ممکن است واضح به نظر برسد. در انتها شخصیت اصلی شما باید در مرکز توجه باشد. همه چیزهایی که او در طول داستان در نتیجه تلاش هایش برای رفع مشکلات، آموخته است باید اکنون او را به شخصی متفاوت تبدیل کند.

شاید تا اینجا او کمبودهایی دارد یا ضعیف و شکست خورده است. اما آرک شخصیت وی در شرف تکمیل شدن است.

این کنش باید در صحنه های کتاب اتفاق بیفتد، نه اینکه فقط در مورد آن باشد یا به یاد آورده شود یا به سادگی روایت شود. با معجزه یا به این دلیل که او به چیزی پی برده است نمی توان آن را حل کرد. او باید عمل کند. این همان چیزی است که خواننده را وادار به پاسخ احساسی می کند، و اگر شما را هنگام نوشتن تحت تأثیر قرار دهد، خواننده شما را بیشتر تحت تأثیر قرار خواهد داد.

برای نوشتن یک پایان بندی، خود را همانند کاپیتان یک هواپیما ببینید. شما خوانندگان خود را به سفری طولانی و پرحادثه برده اید. حالا آن را برای فرود آماده کنید.