آموزشی غلبه بر اهمال‌کاری برای نویسنده‌ها(۲)

[-pariya-]

 

[-pariya-]

نوشتن را به برنامۀ روتین و روزانۀ خود تبدیل نکرده‌ایم.
یک فرد موفق درزمینۀ تولید محتوا، نوشتن را به برنامۀ تفریحی خود تبدیل نمی‌‌کند و این‌طور نیست که گه‌گداری به سراغ آن برود.

 

[-pariya-]

این فرد برنامۀ نوشتن را به یک روتین تبدیل می‌کند و تلاش می‌کند تا ساعاتی مشخص از هر روز را به برنامۀ منظم نوشتن اختصاص بدهد.

 

[-pariya-]

اگر نوشتن برنامه‌ای روزانه نباشد، احتمالاً دیر یا زود، برنامه‌ای هفتگی هم نخواهد بود و بعد از مدتی بعید نیست با طفره رفتن مداوم از آن، به‌کل از زندگی ما حذف شود.

 

[-pariya-]

محیط مناسبی برای نوشتن تدارک ندیده‌ایم.
برای خوب نوشتن نیاز به دفتر اختصاصی یا ابزار خاصی نیست. در هرجایی و با حداقل ابزار ممکن یعنی قلم و کاغذ می‌شود نشست

 

[-pariya-]

و بهترین انواع محتوا را تولید کرد؛ اما برای خوب نوشتن، محیط مناسب لازم است. این محیط مناسب، می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

محیط مناسب ذهنی، مکان کار، کتاب‌هایی که می‌خوانیم، افرادی که با آن‌ها معاشرت می‌کنیم.

 

[-pariya-]

هر آن چیزی که در زندگی نویسنده نقش بازی می‌کند و بر روی کیفیت کارش تأثیر می‌‌گذارد، می‌تواند بخشی از محیط او باشد که چنانچه به آن توجه کافی نشود، او را به طفره‌روی و اهمال‌کاری در نوشتن سوق خواهد داد.

 

[-pariya-]

جرئت بد نوشتن نداریم و می‌خواهیم همه‌چیز در حد کمال خوب باشد.
جولیا کامرون معتقد است که اگر ما فقط جرئت بد نوشتن داشتیم، بسیاری از ما قادر بودیم خوب بنویسیم. ما خوب نمی‌نویسیم چون به خودمان اجازۀ بد نوشتن نمی‌دهیم.

 

[-pariya-]

خیلی از نویسنده‌های تازه‌کار، به دنبال بی‌نقص‌بودن محتوای تولیدی هستند و از این موضوع غافل می‌مانند که خوب نوشتن درنتیجۀ ساعت‌ها ممارست و تمرین و بدنوشتن حاصل می‌‌شود.

 

[-pariya-]

چون این دید وجود ندارد و به این دلیل که همیشه نوشتن با ریسک بد بودن و ناکامل بودن همراه است، بسیاری از نوشتن طفره می‌روند و با دام کمال‌گرایی مدام از انجام دادن کار شانه خالی می‌کنند.