مجموعه اشعار فاضل نظری

[mobina01]

‏پرواز در حصارِ فروبسته‌ی حیات
آزاد یا اسیر، همین است زندگی!

 

[mobina01]

عشق جانکاه است یا جان‌بخش؟ حالا هرچه هست
عشق‌بازان بینِ مرگ و زندگی پل ساختند

سقف آگاهی ستونی جز "فراموشی" نداشت
این بنا را خشت بر خشت از تغافل ساختند

 

[mobina01]

ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻘﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺳﺎزد

زﻣﺎﻧﯽ از ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺎی ﻣﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺳﺎزد

ﺳﺮ ﻣﻐﺮور ﻣﻦ! ﺑﺎ ﻣﯿﻞ دل ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺎر آﻣﺪ

ﮐﻪ ﻋﺎﻗﻞ آن ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﯽ ﺳﺎزد...

 

[mobina01]

حتی اگر از عشق، سری خواسته بودم
از شوکت سیمرغ، پری خواسته بودم

خورشیدِ درخشان به كفم بود، ولی من
از شمع، دل شعله‌وری خواسته بودم

با عقل خود از عشق سخن گفتم و خندید
آری! خبر از بی‌خبری خواسته بودم

غیر از ضررم مشورتِ دوست نبخشید
ای كاش ز دشمن نظری خواسته بودم!

افسوس! خدا حاجت یک عمر مرا داد
ای كاش لب سرخ‌تری خواسته بودم...

 

[mobina01]

مغرور ولي دست‌به‌دامان رقيبان
رسوا شدم و طعنه شنيدم، تو چه کردي؟

«تنهايي و رسوايي»، «بي‌مهري و آزار»
اي عشق! ببين من چه کشيدم تو چه کردي

 

[mobina01]

اگر چه شمعی و از سوختن نپرهیزی

نبینم ات که غریبانه اشک می ریزی

 

[mobina01]

ای عشق، مرا بیشتر از پیش بمیران

آنقدر که تا دیدن او زنده بمانم...

 

[mobina01]

هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق
هم دعا کن گره تازه نیفزاید عشق!

قایقی در طلب موج به دریا پیوست
باید از مرگ نترسید، اگر باید عشق

عاقبت راز دلم را به لبانش گفتم
شاید این بوسه به نفرت برسد، شاید عشق

شمع روشن شد و پروانه در آتش گل کرد
می‌توان سوخت اگر امر بفرماید عشق

پیله‌ی رنج من ابریشم پیراهن شد
شمع حق داشت! به پروانه نمی‌آید عشق

 

[mobina01]

غنچـہ اے را ڪہ بـہ پژمـ....ــرده شـ...ـــدن
محــڪوم اسـ...ـــت،،،



تا شڪوفا نشـ...ــده،
بشڪن و پرپر گـ....ــردان

 

[mobina01]

می خرامد غزلی تازه در اندیشه ی ما
شاید آهوی تو رد میشود از بیشه ی ما

دانه ی سرخ اناریم ونگه داشته اند
دل چون سنگ تو را در دل چون شیشه ما