مجموعه اشعار فاضل نظری

[mobina01]

تنگ آب از روزهای قبل خالی تر شده است
زندگی در دوستی با مرگ عالی تر شده است

هر نگاهی می تواند خلوتم را بشكند
كوزه‌ی تنهایی روحم سفالی تر شده است

 

[mobina01]

گر عقل روی حرفِ دل اما نمی‌گذاشت
تردید پا به خلوت دنیا نمی‌گذاشت

از خیرِ هست و نیستِ دنیا به شوق دوست
می‌شد گذشت، وسوسه اما نمی‌گذاشت

اینقدر اگر معطّل پرسش نمی‌شدم
شاید قطار عشق مرا جا نمی‌گذاشت

دنیا مرا فروخت، ولی كاش دست‌كم
چون بردگان مرا به تماشا نمی‌گذاشت

ای دل! بگو به عقل كه دشمن هم اینچنین
در خون، مرا به حال خودم وا نمی‌گذاشت...

 

[mobina01]

نرگس مردم فریبی داشت شبنم می فروخت
با همان چشمی که می زد زخم مرهم می فروخت

زندگی چون برده داری پیر در بازار عمر
داشت یوسف را به مشتی خاک عالم می فروخت

زندگی این تاجر طماع ناخن خشک پیر
مرگ را همچون شراب ناب کم کم می فروخت

در تمام سال های رفته بر ما ، روزگار
شادمانی می خرید از ما و ماتم می فروخت

من گلی پژمرده بودم در کنار غنچه ها
گل فروش ای کاش با آنها مرا هم می فروخت

 

[mobina01]

و عمر، شيشه‌ی عطر است، پس نمی‌ماند
پرنده تا به ابد در قفس نمی‌ماند

مگو كه خاطرت از حرف من مكدر شد
كه روی آينه جای نفس نمی‌ماند

طلای اصل و بدل آنچنان يكی شده‌اند
كه عشق، جز به هوای هوس نمی‌ماند

مرا چه دوست، چه دشمن، ز دست او برهان
كه اين طبيب به فريادرس نمی‌ماند

من و تو در سفر عشق، دير فهميديم
قطار منتظر هيچكس نمی‌ماند...

 

[mobina01]

یک‌ عمر برای تو ...

غزل گفتم و افسوس

شعری که سزاوار تو باشد

نسرودم

 

[mobina01]

خواب دیدم که رویاست،ولی رویانیست
عمرجز«حسرت دیروز»و«غم فردا»نیست

هنرعشق فراموشی عمراست،ولی
خلق راطاقت پیمودن این صحرانیست

ای پریشانی آرام!کجایی ای مرگ؟
درپری خانه ی ماحوصله ی غوغانیست

ما پلنگیم ! مگو لکّه به پیراهن ماست
مشکل ازآینه ی توست!خطاازمانیست

خلق درچشم تودل سنگ ولی مادل تنگ
«لا الهی»هم اگرآمده بی« الّا »نیست

موج شوریده دل آشفته ی ماه است ولی
ماه را طاقت آشفتگی دریا نیست

برگل فرش،به جان کندن خودفهمیدیم
مرگ هم چاره ی دل تنگی ماهی ها نیست

 

[mobina01]

در این دریا، چه می‌جویند ماهی‌های سرگردان
مرا آزاد می‌خواهی؟ به تنگ خویش برگردان

مرا از خود رها کردی و بال پر زدن دادی
اگر این است آزادی مرا بی‌بال و پر گردان

دعای زنده ماندن چیست وقتی عشق با ما نیست
خداوندا دعای دوستان را بی‌اثر گردان

من از دنیا به جادوی تو دل خوش کرده‌ام ای عشق
طلسمی را که بر من بسته بودی، بسته‌تر گردان

به جای اینکه هیزم بر اجاقی تازه بگذاری
همین خاکستر افسرده را زیر و زبر گردان

من از سرمایۀ عالم همین یک «قلب» را دارم
اگر چیزی دگر مانده است، آن را هم هدر گردان

در این دوزخ به جز تردید راهی تا حقیقت نیست

مرا در آتش تردیدهایم شعله‌ور گردان

 

[mobina01]

مثل سنگی زیر آب از خویش می پرسم مدام
ماه پایین است یا بالا چه فرقی می کند؟

فرصت امروز هم با وعده فردا گذشت
بی وفا! امروز با فردا چه فرقی می کند

 

[mobina01]

افسوس که در دست تو آیینه جادوست
زیبایی و بی رحم چو دیوی که پری روست

در تیررس چشمی و حاجت به کمان نیست
مقصود تماشای خرامیدن آهوست

 

[mobina01]

موجِ شوریده دل آشفته ی ماه است ولی
ماه را طاقت آشفتگی دریا نیست

بر گل فرش، به جان کندن خود فهمیدیم
مرگ هم چاره ی دل تنگی ماهی ها