مجموعه اشعار فاضل نظری

[mobina01]

ما گشته ایم، نیست، تو هم جست وجو نکنم
آن روزها گذشت، دگر آرزو مکن

در قلب من، سراغ غم خویش را مگیر
خاگستر گداخته را زیر و رو مکن

در چشم دیگران منشین، در کنار من
ما را در این مقایسه بی آبرو مکن

راز من است غنچه لب های سرخ دوست
راز مرا برای کسی بازگو مکن

دیدار ما تصور یک بی نهایت است
با یکدگر دو آینه را رو برو مکن

 

[mobina01]

نه دل آزرده، نه دلتنگ، نه دلسوخته ام
یعنی از عمر گران هیچ نیندوخته ام

پاسخ ساده ی من سخت تر از پرسش توست
عشق درسی ست که من نیز نیاموخته ام...

 

[mobina01]

نمی‌دانم چرا اما به قدری دوستت دارم
که از بیچارگی گاهی به حالِ خویش می‌گِریم

نمی‌گریم برای عُمر از کف رفته‌ام، اما
به حال آرزوهایِ محالِ خویش می‌گِریم!

 

[mobina01]

فردا اگر بدون تو باید به سر شود
فرقی نمی کند شب من کی سحر شود

شمعی که در فراق بسوزد سزای اوست
بگذار عمر بی تو سراپا هدر شود

رنج فراق هست و امید وصال نیست
این "هست و نیست" کاش که زیر و زبر شود

رازی نهفته در پس حرفی نگفته است
مگذار درددل کنم و دردسر شود

ای زخم دلخراش لب از خون دل ببند
دیگر قرار نیست کسی باخبر شود

موسیقی سکوت صدایی شنیدنی است
بگذار گفتگو به زبان هنر شود

 

[mobina01]

مرداب زندگی همه را غرق می‌ كند
ای عشق همّتی كن و دست مرا بگير

 

[mobina01]

ای عشق
مگر پاسخ اين فال تو باشي
مشت همه را باز كن
اي كاشف اسرار

 

[mobina01]

به تنهايی گرفتارند مُشتی بی پناه اينجا
مسافرخانه‌ی رنج است يا تبعيدگاه اينجا

غرض رنجيدن ما بود از دنيا كه حاصل شد
مكن ای زندگی عمر مرا ديگر تباه اينجا

برای چرخش اين آسياب كهنه دلسنگ
به خون خويش می‌‌غلطند خلقی بی‌گناه اينجا

نشان خانه ما را در اين صحرای سر در گم
بپرس از كاروان هايی كه گم كردند راه اينجا

اگر شادی سراغ از ما بگيرد جاي حيرت نيست
نشان می‌‌جويد از من تا نيايد اشتباه اينجا

تو زيبايی و زيبايی در اينجا كم گناهی نيست
هزاران سنگ خواهد خورد در مرداب ماه اینجا

 

[mobina01]

از تو هم دل کندم و دیگر نپرسیدم ز خویش
چاره ی معشوق اگر عاشق از او دل کند چیست؟

عشق، نفرت، شوق، بیزاری، تمنا یا گریز
حاصل آغوش گرم آتش و اسفند چیست؟

 

[mobina01]

ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻘﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺳﺎزد
زﻣﺎﻧﯽ از ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺎی ﻣﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺳﺎزد

ﺳﺮ ﻣﻐﺮور ﻣﻦ! ﺑﺎ ﻣﯿﻞ دل ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺎر آﻣﺪ
ﮐﻪ ﻋﺎﻗﻞ آن ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﯽ ﺳﺎزد

 

[mobina01]

اگر تنها شدم غم نیست، خاطرجمع باش ای دل
که گر با دیگران بیگانه‌ام، با خویش مأنوس