مجموعه اشعار فرامرز عرب عامری

[آیناز]

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
این همه رنگ قشنگ از کف دنیا برود

آخرین جرعهءجام است وشبم طولانیست
چه کنم این همه غم از دل تنها برود

 

[آیناز]

دل پر حسرتی از این همه یلدا دارم
کاش یک بار بیایی تو و غم ها برود

راه برگشتنی ای ماه به مردابت نیست
مثل رودی که بنا نیست به دریا برود

 

[آیناز]

دل من بود که در گوشهء تنهایی سوخت
هر کسی شرم ندارد به تماشا برود

عاشقی کردنمان درد سری بیش نبود
عشق ای کاش که از دهکده ی ما برود

 

[آیناز]

هر که معشوق برانگیخت گوارایش باد
دل تنها به چه شوقی پی یلدا برود

 

[آیناز]

از قسمت و حکمت ای خدا خسته شدم
اینبار برای من فقط معجزه کن

از من پس از تو چیز زیادی نمانده است
جز چشمهای تر که به در خشک می شود

 

[آیناز]

بگو به خاطره هایت دگر خیالی نیست
شب گذشته دلم را عصب کشی کردم

روی نبودت هم حسابی تازه وا کردم
یاد تو می ارزد به بودنهای خیلی ها

 

[آیناز]

از نگاهم رفتی و دارد خدایی می کند
بغض های از رگ گردن به من نزدیکتر

پای عرق اگر که نشستی سگی بخور
شاید زمان مستی آن با وفا شدی

 

[آیناز]

پختست روزگار چه آشی برای عشق
او می رود و من پرم از اشک پشت پا

درد است که با نسیم سردی برود
آنکس که به خاطرش به طوفان زده ای

 

[آیناز]

روی نبودت هم حسابی تازه وا کردم
یاد تو می ارزد به بودنهای خیلی ها

فقط با شوق می خوانی و از دردم چه می دانی
تو جان می گیری از شعری که من را بارها کشته

 

[آیناز]

می دوختم زمین و زمان را به هم اگر
می خواستی به قدر سر سوزنی مرا

چشمان تو دچار کدامین مخدر است
می بندی و جهان مرا درد می دهی