غیرپارسی فرانچسکو پترارک

[SATIAR]

در طول مدتی که در خدمت کلیسا یا خانوادهٔ ویسکونتی بود،
علاوه بر ایتالیا مسافرت‌های زیادی به فرانسه،
آلمان و دیگر کشورها کرد.
سال ۱۳۵۰ در فلورانس جووانی بوکاچیو را دید.
آن‌ها قبلاً با هم به صورت مکاتبه‌ای ارتباط داشتند.

 

[SATIAR]

از سال ۱۳۵۳ تا پایان عمرش در سال ۱۳۷۴را،
پترارک در ایتالیا و در دولت‌شهرهای میلان، پادووا، ونیز و آرکوا به سر برد.
احتمالاً در همین سفرها بود
که ایدهٔ ایجاد ایتالیای متحد و وارث امپراتوری رم را گسترش داد.

 

[SATIAR]

وی در طول زندگی بسیار مورد احترام بود
به‌طوری که در سال ۱۳۴۱ سنای روم به او لقب ملک الشعرا را داد.
وی در ۱۸ یا ۱۹ ژوئیه سال ۱۳۷۴ در آرکوای ایتالیا در گذشت.

 

[SATIAR]

پترارک در نثر و نظم استاد بود و باعث اعتبار زبان لاتین شد.
پترارک بود که با زحمت زیاد آثار نویسندگان و اندیشمندان قدیم از جمله سیسرون را جمع‌آوری کرد.
شروع عصر رنسانس در اواخر قرن چهاردهم، موجب توسعه اقتصادی، سیاسی و پیشرفت فرهنگی زیادی در ایتالیا شد و از این زمان بود که کتاب‌های صرف و نحو ایتالیایی تألیف شد و در کنار ترقی زبان ایتالیایی، از رونق زبان لاتین کاسته شد.
فرانچسکو پترارکا معروف به پترارک یکی از مشهورترین شاعران و نویسندگان این دوره است
که به زبان لاتین و ایتالیایی آثار مهمی تألیف کرده‌است.

 

[SATIAR]

یکی از مشهورترین کارهای وی جمع‌آوری اشعار ایتالیایی بود که به نام «کتاب ترانه» منتشر شد و با نام غزلیات پترارک به انگلیسی ترجمه شده‌است.
از نوشته‌های لاتین او می‌توان به «آفریقا» شعری حماسی در وصف حال اسکیپیوی آفریقایی، فاتح رومی - و دربارهٔ مردان مشهور (De Viris Illustribus) شامل مجموعه‌ای از زندگی‌نامه ها، اشاره نمود.
همچنین مجموعه مراسلات وی که به لحاظ جزئیات تاریخی و اجتماعی مهم هستند، نیز به زبان لاتین است.
تعبیر «عصر ظلمت در اروپا» از پترارک است که عنوان اوضاع قرون وسطی در این قاره قرار گرفته‌است.

 

[SATIAR]

از پترارک علاوه بر تألیفات تاریخی و مجموعه آثار دیگران با حاشیه‌نویسی، یک مجموعه شعر مرکب از ۳۶۶ قطعه عمدتاً غزل باقی‌مانده‌است.
وی همانند شاعر معاصر ایرانی خود، حافظ شیرازی، بانویی خیالی را وصف کرده‌است، و سالها بعد این زن خیالی پترارک «لورا» نام داشت که قسمتی از اشعار او مربوط به دوران زنده بودن این زن خیالی حقیقی و قسمتی دیگر پس از مرگ اوست که در این قسمت کوشیده‌است مردم را از دلبستگی به مال و مقام دنیوی دور سازد.
سروده‌هایی دربارهٔ زندگی و مرگ بانو لورا، از جمله مشهورترین آثار وی به ایتالیایی است.
این غزل‌ها و قصیده‌ها، تقریباً همگی الهام‌گرفته از احساسات شدید پترارک نسبت لورا هستند.
عشق فراوان پترارک به لورا در مجموعه اشعار ایتالیایی وی با نام «موفقیت» نیز مشهود است.