مجموعه اشعار فردوسی/سهراب

[ترنم مبینا]

چو گرد پی رخش تو نیل نیست
هم‌آورد تو در جهان پیل نیست

کمند تو بر شیر بندافگند
سنان تو کوهی ز بن برکند

 

[ترنم مبینا]

تویی از همه بد به ایران پناه
ز تو برفرازند گردان کلاه

گزاینده کاری بد آمد به پیش
کز اندیشهٔ آن دلم گشت ریش

 

[ترنم مبینا]

نشستند گردان به پیشم به هم
چو خواندیم آن نامهٔ گژدهم

چنان باد کاندر جهان جز تو ک.س
نباشد به هر کار فریادرس

 

[ترنم مبینا]

بدان‌گونه دیدند گردان نیو
که پیش تو آید گرانمایه گیو

چو نامه بخوانی به روز و به شب
مکن داستان را گشاده دو لب

 

[ترنم مبینا]

مگر با سواران بسیارهوش
ز زابل برانی برآری خروش

بر اینسان که گژدهم زو یاد کرد
نباید جز از تو ورا هم نبرد

 

[ترنم مبینا]

به گیو آنگهی گفت برسان دود
عنان تگاور بباید بسود

بباید که نزدیک رستم شوی
به زابل نمانی و گر نغنوی

 

[ترنم مبینا]

اگر شب رسی روز را بازگرد
بگویش که تنگ اندرآمد نبرد

وگرنه فرازست این مرد گرد
بداندیش را خوار نتوان شمرد

 

[ترنم مبینا]

ازو نامه بستد به کردار آب
برفت و نجست ایچ آرام و خواب

چو نزدیکی زابلستان رسید
خروش طلایه به دستان رسید

 

[ترنم مبینا]

تهمتن پذیره شدش با سپاه
نهادند بر سر بزرگان کلاه

پیاده شدش گیو و گردان بهم
هر آنکس که بودند از بیش و کم

 

[ترنم مبینا]

ز اسپ اندرآمد گو نامدار
از ایران بپرسید وز شهریار

ز ره سوی ایوان رستم شدند
ببودند یکبار و دم برزدند