دلنوشته {فرمێسکی کانی} | اثر •سونیام کاربر انجمن رمان بوک•

[RPR"]

شەوەکان درێژ، ڕۆژەکان نین،
تۆیی، دڵم چارەی نییە.
ناوت لە زمانم، ئاهم لە ناو ساکار،
هەرگیز ئارام نەبوو، دڵی خەمگینم.

شب‌ها بلند، روزها نیستند،
تو هستی، اما قلبم درمان ندارد.
نامت بر زبانم، آه در سی*ن*ه‌ام،
هرگز آرام نگرفت، قلب غمگینم.​

 

[RPR"]

برینەکانمان بە خوێن دەگرین،
لە دەستی ئەم حەسرەتە، ئاهم دەکەوێت.
روحم، بە تۆ دەسووتێت،
ئازارەکەمان کۆتایی نییە، ئه‌ی هاوڕێ.

زخم‌هایمان با خون گریه می‌کنند،
از دست این حسرت، آه می‌کشم.
روحم با تو می‌سوزد،
دردمان پایانی ندارد، ای یار.​

 

[RPR"]

لە ناو ئاهم، ناوت دەگوێم،
هەر جارێک، بە بیرت دەچم، دڵم دەسووتێت.
تۆیی، کە بە خەوەکانم دەهات،
لە ناو شەوەکانی بێ‌خۆر، تەنها تۆیی.

در میان آه‌هایم، نامت را زمزمه می‌کنم،
هر بار که به یادت می‌افتم، دلم می‌سوزد.
تو هستی، که در خواب‌هایم می‌آیی،
در شب‌های بی‌خورشید، فقط تویی.​