مجموعه اشعار فروغی بسطامی

[mobina01]

به زیر تیغ نداریم مدعا جز تو
شهید عشق تو را نیست خون‌بها جز تو

بجز وصال تو هیچ از خدا نخواسته‌ایم
که حاجتی نتوان خواست از خدا جز تو

خدای می نپذیرد دعای قومی را
که مدعا طلبیدند از دعا جز تو

مریض عشق تو را حاجتی به عیسی نیست
که ک.س نمی کند این درد را دوا جز تو

کجا شکایت بی مهریت توانم برد
که هیچ ک.س ننهاده‌ست این بنا جز تو

فغان اگر ندهی داد ما گدایان را
که پادشاه نباشد به شهر ما جز تو

مرنج اگر بر بیگانه داوری ببریم
که آشنا نخورد خون آشنا جز تو

دلا هزار بلا در ولای او دیدی
کسی صبور ندیدم در این بلا جز تو

فروغی از رخ آن مه گرت فروغ دهند
به آفتاب نبخشد کسی ضیا جز تو

 

[mobina01]

تا به جفایت خوشم، ترکِ جفا کرده‌ای
این روشِ تازه را تازه بنا کرده‌ای

دوش زِ دستِ رقیب ساغرِ می خورده‌ای
من به خطا رفته‌ام یا تو خطا کرده‌ای؟

 

[mobina01]

تا به گوشه‌ی چشمت یک نظر کنم روزی
شب ز گریه تر کردم گوشه‌های بالین را


‌

 

[mobina01]

"بلعجبی نگر که من با همه لاف عاشقی
یار ندیده واله‌ام، مِی نچشیده بیهشم..."

 

[mobina01]

تا شدم صید تو آسوده ز هر صیادم
وای بر من گر ازین قید کنی آزادم

نازها کردی و از عجز کشیدم نازت
عجزها کردم و از عجب ندادی دادم

چون مرا می‌کشی از کشتنم انکار مکن
که من از بهر همین کار ز مادر زادم

تو قوی پنجه شکارافکن و من صید ضعیف
ترسم از ضعف به گوشت نرسد فریادم

آب چشمم مگر از خاک درت چاره شود
ورنه این سیل پیاپی بکند بنیادم

گاهی از جلوه‌ی لیلی‌روشی مجنونم
گاهی از خندهٔ شیرین منشی فرهادم

جاودان نیست فروغی غم و شادی جهان
شکر زان گویم اگر شاد و گر ناشادم