مجموعه اشعار فروغ فرخزاد

[mobina01]

بسکه لبریزم از تو
می‌خواهم
چون غباری ز خود فرو ریزم

زیر پای تو سر نهم آرام
به سبک سایه ی
تو آویزم...

 

[mobina01]

‌زن که باشی
نمی توانی انکار کنی
تشنه ی بوی تن مردت هستی
همیشه و هر لحظه
دست خودت نیست
زن که باشی
آفریده می شوی برای عشق ورزیدن
برای نگاههای مهربانانه
برای بوسه های آتشین...

 

[mobina01]

کتابی ، خلوتی ، شعری ، سکوتی
مرا مستی و سکر زندگانی ست
چه ‌غم گر در بهشتی ره ندارم
که در قلبم بهشتی جاودانی ست

 

[mobina01]

من از زمانی
که قلب خود را گم کرده‌ است می‌ترسم
من از تصور بیهودگی این‌همه دست
و از تجسم بیگانگی این‌همه صورت می‌ترسم…

 

[mobina01]

من همان هستم که بودم ، شاید او
چون مرا دیوانه ی خود دیده است

بیوفایی می کند بلکه من
دور از دیدار او عاقل شوم !

او نمی داند که من ، دوست می دارم جنون عشق را
من نمی خواهم که حتی لحظه ای

لحظه ای از یاد او غافل شوم !

 

[mobina01]

و عشق بود،
آن حسِ مغشوشی
که در تاریکی
ناگاه
محصورمان می کرد
و جذبمان می کرد
در انبوه سوزانِ
نفس ها و تپش ها
و تبسم هاے دزدانه

 

[mobina01]

کتابی ، خلوتی ، شعری ، سکوتی
مرا مستی و سکر زندگانی ست
چه ‌غم گر در بهشتی ره ندارم
که در قلبم بهشتی جاودانی ست

 

[mobina01]

من همان هستم که بودم ، شاید او
چون مرا دیوانه ی خود دیده است

بیوفایی می کند بلکه من
دور از دیدار او عاقل شوم !

او نمی داند که من ، دوست می دارم جنون عشق را
من نمی خواهم که حتی لحظه ای

لحظه ای از یاد او غافل شوم !

 

[mobina01]

من از زمانی
که قلب خود را گم کرده‌ است می‌ترسم
من از تصور بیهودگی این‌همه دست
و از تجسم بیگانگی این‌همه صورت می‌ترسم…

 

[mobina01]

تو را در بازوان خویش خواهم دید
سرشک اشتیاقم شبنم گلبرگ رخسار تو خواهد شد
تنم را از شراب شعر چشمان تو خواهم سوخت
برایت شعر خواهم خواند
برایم شعر خواهی خواند
تبسم های شیرین تورا با بوسه خواهم چید
وگر بختم کند یاری
در آغوش تو
ای افسوس!