مجموعه اشعار قاآنی شیرازی

[mobina01]

نغمهٔ شیرین او گویی غذای روح ماست

کز لطافت در دل و مغز و جگر جا می کند

 

[mobina01]

صبح چون خورشید رخشان رخ نمود از کوهسار
ماه من از در درآمد با رخی خورشیدوار
بربجای شانه در زلفش همه پیچ و شکن
بربجای سرمه در چشمش همه خواب و خمار

 

[mobina01]

زلفین سیه که بر بناگوش تواند
سر بر سر هم نهاده همدوش تواند
ساید سر از ادب به پایت شب و روز
آری دو سیاه حلقه در گوش تواند

 

[mobina01]

در میکده مسـ*ـت از می نابم کردند
سرمست ز جرعهٔ شرابم کردند
ای دوست به چشمهای مسـ*ـت تو قسم
جامی دو سه دادند و خرابم کردند

 

[mobina01]

آشفته سخن چو زلف جانان خوشتر
چون کار جهان بی سر و سامان خوش تر
مجموعهٔ عاشقان بود دفتر من
مجموعهٔ عاشقان پریشان خوشتر

 

[mobina01]

در میکده مسـ*ـت از می نابم کردند
سرمست ز جرعهٔ شرابم کردند
ای دوست به چشمهای مسـ*ـت تو قسم
جامی دو سه دادند و خرابم کردند

 

[mobina01]

یک عمر شهان تربیت جیش کنند
تا نیم نفس عیش به صد طیش کنند
نازم به جهان همت درویشان را
کایشان به یکی لقمه دوصد عیش کنند

 

[mobina01]

آراسته جنتی که این روی منست
افروخته دوزخی که این خوی منست
شمشیر جهانسوز بهادر شه را
دزدیده که این کمان ابروی منست

 

[mobina01]

آمد مه شوال و مه روزه گذشت
و ایام صیام و رنج سی روزه گذشت
صد شکر خدا که روزی روزهٔ ما
گاهی به غنا و گه به دریوزه گذشت

 

[mobina01]

رسم عاشق نیست با یک دل دو دلبر داشتن
یا ز جانان یا ز جان بایست دل برداشتن