تحلیل قرمز شدن

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

پیکسار با انیمیشن Turning Red به روایت قصه‌ای می‌پردازد که به شکلی قابل احترام، خیلی‌ها را به یاد زندگی خود می‌اندازد.

 

[نویسنده- کوچک]

حتی جدا از داستان‌گویی خوب، انیمیشن Turning Red را به‌سادگی می‌توان فقط به خاطر تصویرسازی بامزه و جذاب استودیو پیکسار تماشا کرد

 

[نویسنده- کوچک]

کمتر شخصی را می‌توان پیدا کرد که با استرس‌ها و اضطراب‌های دوران نوجوانی آشنا نباشد. اصلا آیا چنین فردی وجود دارد؟ گاهی وقتی به دنیا می‌نگریم، به نظر می‌رسد که همه حداقل در بخشی از زندگی خود گرفتار «تلاش بی‌پایان برای جلب رضایت» هستند؛ جنگیدن مداوم برای دیده شدن و شاید حتی «کافی بودن».

 

[نویسنده- کوچک]

این نبرد می‌تواند بدون سروصدا و پشت لبخندهای ظاهری در جریان باشد؛ با استرس‌های پنهان‌شده در وجود انسان از قضاوت افراد ناشناس درباره‌ی ظاهر او یا موضوعات جدی‌تر مانند انتظارات اشخاصی همچون پدر و مادر. گویا همه انقدر خواسته‌های خود از تو را مشخص کرده‌اند و باید به این انتظارات پاسخ بدهی که هیچ راهی جز نقش‌آفرینی وجود ندارد. البته که در این بین، تلاش انسان برای راضی کردن خود نیز می‌تواند یک جنگ دردناک و مداوم باشد.

 

[نویسنده- کوچک]

سینما به‌لطف بهره‌برداری از داستان‌گویی استعاری و ترکیب آن با تصویرسازی‌هایی که کیلومترها جلوتر از کلمات قدم می‌زنند، قدرت ویژه‌ای برای همدردی با انسان‌های مختلف دارد. به همین خاطر یک فیلم می‌تواند حتی بدون پایان خوش، حال‌خوب‌کننده باشد. چون جایی میان آن همه استعاره به یاد بیننده می‌آورد که در این نبردها تنها نیست. اما به‌جای اینکه چنین کاری را با بیان مستقیم جمله در صورت مخاطب انجام بدهد، شخصیتی قابل هم‌ذات‌پنداری را معرفی می‌کند.

 

[نویسنده- کوچک]

Turning Red متعلق به این جنس از سینما است و فارغ از اینکه چه‌قدر از لحاظ ماندگاری به برترین آثار پیکسار نزدیک یا از آن‌ها دور شده، با وفاداری به یکی از اصول معنایی آثار این استودیو موفق به داستان‌سرایی درست می‌شود

 

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

هوشمندی این اثر از همان اسم‌گذاری فکرشده‌ی انیمیشن پیدا است؛ «قرمز شدن». چه‌قدر ما انسان‌ها در شرایط احساسی متفاوتی سرخ می‌شویم! این عبارت عملا طیف وسیعی از احساسات مثبت و منفی را توصیف می‌کند؛ از شرم و خشم تا ذوق کردن. فرقی ندارد که به چه دلیل و به چه شکل، رنگ صورت انسان این‌گونه تغییر کند. در هر حالت، تغییر به چشم می‌آید.

 

[نویسنده- کوچک]

افرادی که از آدم انتظار عملکرد بی‌نقص ربات‌گونه را دارند، از این رنگ قرمز متنفر هستند. زیرا رنگ رخسار خبر می‌دهد از سِر ضمیر. افراد مختلف وقتی به این قرمزی نگاه می‌کنند، خواسته یا ناخواسته به یاد می‌آورند که با یک انسان روبه‌رو هستند؛ انسانی که می‌تواند آسیب‌پذیر، عاشق، افسرده، خسته یا پرانرژی باشد؛ انسانی که احساس در وجود وی جریان دارد و قرار نیست هر روز نقش‌های خود در زندگی همه را به شکل بی‌نقص بازی کند.