آموزشی قواعد و آداب نقد
- نویسنده موضوع -پریزاد-
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
اين، به معناي مبهم و ناقص طرح كردن نقد نيست بلكه به‌معناي آن است كه ناقد با بهره‌گيري از هنر، فصاحت و بلاغت و هشياري و زيركي، مقصود خود از انتقاد را حتي بليغ‌تر از نقد تصريحي و مستقيم بيان كند، كه گفته‌اند: «الكنايه ابلغ من التصريح». چهارم: آداب پيشيني متن در نقد در بررسي انتقادي متون، قبل از ورود به نقد آراي مؤلف (نويسنده)، بررسي و تحقيق در اين موارد، از آداب نقد به حساب مي‌آيد:
1. استناد اصل نوشته به آن مؤلف يقيني باشد؛ 2. تمامي آنچه در آن كتاب آمده است، بدون تحريف و تفسير، نوشتة همان مؤلف باشد؛ 3. مقصود مؤلف، صرف جمع‌آوري مطالب و گردآوري اقوال، بدون تضمين صدق و كذب يا تعهد حق و باطل آن نباشد، بلكه منظور وي، بيان واقع و فتوا و نقل صدق باشد؛ 4. مؤلف در بيان واقع آزاد و از گزند تقيه و آسيب و ترس، مصون باشد؛ 5. آنچه در آن نوشتار آمده، آخرين اثر و رأي نهايي مؤلف و فتواي پاياني او باشد.
