حقوق قوه قضاییه

[Mahi.otred]

سیستم زندان​

نظام زندانی ایران توسط جمهوری اسلامی «متمرکز و به شدت گسترش یافت». تحت زندانهای شاه به‌طور جداگانه توسط ساواک، پلیس شهری و ژاندارمری اداره می‌شد. رژیم جدید مدیریت آنها را «به شورای نظار سه روحانی» سپرد.

 

[Mahi.otred]

در تهران، هر چهار زندان محل نگهداری مخالفان سیاسی گسترش یافت. اوین «با دو بلوک جدید شامل شش بند و ششصد سلول انفرادی» بزرگ شد، بنابراین می‌تواند «۶۰۰۰ زندانی دیگر» را در خود جای دهد. قزل حصار نیز گسترش یافت. ساخت زندان جدید گوهر دشت از زمان شاه آغاز شده بود، «با صدها سلول انفرادی و بخشهای بزرگ که بیش از ۸۰۰۰ زندانی در آن اسکان داشتند» به پایان رسید.

 

[Mahi.otred]

با وجود این ظرفیت جدید، زندان‌های ایران «تا سال ۱۹۸۳ به‌طور جدی شلوغ شده بود». زندان کومیته که برای ۵۰۰ نفر ساخته شده بود، ۱۵۰۰ زندانی داشت. زندان اوین که برای ۱۲۰۰ ساخته شده‌است، دارای ۱۵۰۰۰ زندان بود. قزل حصار، با هزینه ۱۰٬۰۰۰، ۱۵٬۰۰۰ ساخته شده‌است؛ و زندان گوهر دشت که برای ۸۰۰۰ ساخته شده بود، ۱۶۰۰۰ زندان داشت. در همین حال، «قصر که ۱۵۰۰ خانه را در ۱۹۷۸ در خود جای داده بود، بیش از ۶۰۰۰ نفر داشت».

 

[Mahi.otred]

حداقل زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی نسبت به دوران پهلوی به گفته کسانی که طعم هر دو را چشیده بودند، در زندان سخت‌تر بود. "کسی که از هر دو جان سالم به در برد، می‌نویسد که چهار ماه زیر سلطنت [اسدالله لاجوردی] چهار سال زیر بار ساواک گرفت.

 

[Mahi.otred]

زندانیان سیاسی" به‌طور مداوم با تبلیغات از هر طرف بمباران می‌شدند … رادیو و تلویزیون مدار بسته … بلندگوهایی که صدا می‌زدند تمام سلولها حتی در سلولهای انفرادی و "تابوتها" [جایی که برخی از زندانیان در آنجا نگهداری می‌شدند] … جلسات ایدئولوژیک. "هرگونه مطالب خواندنی از نوع سکولار مانند رمان نویسان غربی، یا حتی مطالب مذهبی که از نظر ایدئولوژیک با اسلام موافق نباشد. جمهوری مانند کارهای علی شریعتی ممنوع شد. حداقل در زندان اوین جشن نوروز ایرانی ممنوع شد.