فلسفی لئو پرولتس

[ساحـره]

وقتی خواب می‌بینی که بیداری، چه کسی می‌فهمه که واقعاً بیداره؟

 

[ساحـره]

چه فرقی می‌کند که چه کسی بر من حکومت می‌کند، وقتی حتی بر ذهن خودم هم فرمانی ندارم؟

 

[ساحـره]

فقط یک بار زندگی نمی‌کنیم، بلکه هزار بار؛ هر بار با فرضیه‌ای تازه، هر بار با روایتی دیگر و هیچ‌کدام کامل نیست.

 

[ساحـره]

بدترین کابوس آن نیست که بیدار نشوی… بلکه این است که هرگز نفهمی هنوز خوابیده‌ای.

 

[ساحـره]

در دنیایی که حقیقت با حافظه سنجیده می‌شود، کدام خاطره راستین است و کدام فریب؟

 

[ساحـره]

فکر می‌کنی تقدیر چیزی بیرونی‌ست؟ نه… تقدیر همان‌ چیزی‌ست که درونت باورش کرده‌ای.

 

[ساحـره]

آدم‌ها خیال می‌کنند گذشته دفن شده؛ اما گذشته مثل استخوانی زیر خاکه، که با کوچک‌ترین باران، خودش رو نشون می‌ده.

 

[ساحـره]

بعضی خاطره‌ها مثل صحنه‌ای از نمایشی تکراری‌ان؛ نمی‌دونی کی واقعی بودن، فقط می‌دونی همیشه همون‌طور تموم می‌شن.

 

[ساحـره]

ما محکومان دانستن نیستیم... ما قربانیان ندانستنیم.

 

[ساحـره]

جهان شاید تکرار می‌شود، یا شاید منم که نمی‌توانم از حلقه‌ی خاطرات خودم بیرون برم.‌