آموزشی لایه های درونی زمین

[noora]

گوشته​

با ضخامت نزدیک به ۳۰۰۰ کیلومتر (۱۸۶۵ مایل) این قسمت ضخیم ترین لایه زمین است و از ۳۰ کیلومتری (۱۸.۶ مایل) زیر سطح زمین شروع می شود. بیشتر از آهن ، منیزیم و سیلیکون ساخته می شود ، متراکم ، گرم و نیمه جامد است (چیزی شبیه آب نبات کاراملی است). مانند لایه زیر آن ، گوشته نیز حرکت می کند ولی با حرکتی کندتر.

 

[noora]

نزدیک لبه های بالایی آن ، جایی در حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر (۶۲ تا ۱۲۴ مایل) زیر زمین ، دمای گوشته به نقطه ذوب سنگ می رسد. در واقع ، این لایه سنگ ذوب شده بخشی از گوشته است که به عنوان استنوسفر شناخته می شود. زمین شناسان معتقدند که این قسمت ضعیف ، گرم و لغزنده گوشته همان چیزی است که صفحات تکتونیکی زمین بر آن سوار می شوند و از روی آن می لغزند.

 

[noora]

الماس ها تکه های کوچکی از گوشته زمین هستند که بیشتر آنها در اعماق بالای ۲۰۰ کیلومتر (۱۲۴ مایل) تشکیل می شوند. اما ممکن است الماس های “بسیار عمیق” نادر تا ۷۰۰ کیلومتر (۴۳۵ مایل) زیر سطح تشکیل شده باشند. این بلورها توسط سنگ های آتشفشانی معروف به کیمبرلیت به سطح زمین آورده می شوند.

 

[noora]

بیرونی ترین منطقه گوشته نسبتاً خنک و سفت و سخت است. بیشتر شبیه پوسته بالایی آن است. بالاترین قسمت از لایه گوشته و پوسته زمین به عنوان لیتوسفر شناخته می شوند.

 

[noora]

پوسته​

پوسته زمین مانند پوسته تخم مرغ آب پز است. در مقایسه با آنچه در زیر آن قرار دارد بسیار نازک ، سرد و شکننده است. پوسته از عناصر نسبتاً سبک ، به ویژه سیلیس ، آلومینیوم و اکسیژن ساخته شده است. همچنین از نظر ضخامت بسیار متغیر است. در زیر اقیانوس ها (و جزایر هاوایی) ممکن است حدود ۵ کیلومتر (۳.۱ مایل) ضخامت داشته باشد. در زیر قاره ها ، پوسته ممکن است ۳۰ تا ۷۰ کیلومتر (۱۸.۶ تا ۴۳.۵ مایل) ضخامت داشته باشد.

 

[noora]

همراه با ناحیه فوقانی گوشته ، پوسته زمین به قطعات بزرگ شکسته می شود اینها به صفحات تکتونیکی معروف هستند. این صفحات به آرامی حرکت می کنند – فقط با ۳ تا ۵ سانتی متر (۱.۲ تا ۲ اینچ) در سال. آنچه که باعث حرکت صفحات تکتونیکی می شود هنوز کاملاً شناخته نشده است. ممکن است مربوط به جریانهای همرفت گرمایی در زیر گوشته باشد. برخی از دانشمندان فکر می کنند که این حرکات ناشی از حرکت صفحات پوسته با تراکم های مختلف است. با گذشت زمان ، این صفحات جمع می شوند ، از هم جدا می شوند یا از کنار یکدیگر سر می خورند. این حرکات مسئول بیشتر زمین لرزه ها و آتشفشان هایی است که ما شاهد آن هستیم.

 

[noora]

 

[noora]

لایه های زمین بر اساس خواص فیزیکی​

ساختار داخلی زمین به پوسته های متحدالمرکز تقسیم شده است: یک پوسته جامد سیلیکات خارجی ، یک استنوسفر بسیار چسبناک و گوشته جامد ، یک هسته بیرونی مایع که جریان آن میدان مغناطیسی زمین را تولید می کند و یک هسته داخلی جامد. درک علمی از ساختار داخلی زمین بر اساس مشاهدات توپوگرافی و باتیمتری ، مشاهدات سنگ در منشأ ، نمونه هایی که توسط آتشفشان ها یا فعالیت های آتشفشانی از اعماق به سطح زمین آورده شده ، تجزیه و تحلیل امواج لرزه ای که از زمین عبور می کنند ، اندازه گیری های میدان های گرانشی و مغناطیسی زمین و آزمایش مواد جامد بلوری در فشارها و دمای مشخص فضای داخلی عمق زمین صورت گرفته است.

 

[noora]

زمین علاوه بر لایه های ترکیبی که در بالا توضیح داده شد ، بر اساس ویژگی های مکانیکی به لایه های دیگر نیز تقسیم می شود که در ادامه شرح داده می شود.

 

[noora]

لیتوسفر​

لیتوسفر خارجی ترین لایه زمین با ضخامت ۱۰۰ کیلومتر است و با خواص مکانیکی آن تعریف می شود. این لایه سفت و سخت شامل قسمت بالای شکننده گوشته و پوسته است. این لایه به ۱۵ صفحه تکتونیکی اصلی تقسیم شده است و در مرز این صفحات است که زمین لرزه ها و آتشفشان ها رخ می دهد. لیتوسفر شامل پوسته اقیانوسی و قاره ای است که از نظر سن و ضخامت در مکان ها و تاریخ زمین شناسی متفاوت است. لیتوسفر از نظر دما سردترین لایه کره زمین است و گرمای لایه های زیرین حرکات صفحات را ایجاد می کند. اصطلاح “لیتوسفر” را نباید با استفاده از “ژئوسفر” اشتباه گرفت ، که برای نشان دادن تمام سیستم های زمین از جمله جو ، هیدروسفر و زیست کره استفاده می شود.