دفتر خاطرات [لیلی مجنون] اثر "بهار کاربر انجمن رمان بوک"

[shahab]

خاطرات لیلی مجنون.
اثر: @Bahar◇6
ژانر: عاشقانه، اجتماعی، تراژدی.
خلاصه: چشم‌هایم را می‌بندم و به سال‌ها پیش برمیگردم... .
به سال‌هایی که در کنار هم میان باغ‌های گل سرخ قدم می‌زدیم و هر باری که صدایت می‌زدم می‌گفتی جانم ای جان جانان... .
در روایت تلخ ما من جای مجنونم و تو لیلی داستانی... تو مجنونی اما قلب من مجنون‌تراست!
لیلی داستان منم و اما مجنون هم منم... .

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت نویسندگان گرامی
رمان‌بوک.
با تشکر برای انتخاب "رمان‌بوک" برای انتشار
آثار ارزشمندتان.

لطفاً پیش‌از نگاشتن، تاپیک زیر را به خوبی مطالعه کنید:
[قوانین ساب دفتر خاطرات]

پس از گذاشتن ۱۵ پارت از اثرتان، می‌توانید برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دفترخاطرات و پاکت‌نامه]

همچنین پس از گذاشتن ۱۵ پارت از اثرتان، می‌توانید برای آن درخواست تگ دهید:
[تاپیک درخواست تگ پاکت‌نامه و دفترخاطرات]

بعد از قرار دادن حداقل ۲۰ پارت، می‌توانید در تاپیک زیر، اعلام پایان کنید:
[تاپیک اعلام پایان دفترخاطرات و پاکت‌نامه]

با آرزوی موفقیت روزافزون
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[shahab]

به‌نام رب گل‌سرخ.

مقدمه:
. _دل به من مبند، رهگذرم!
+من نیز ز این دنیا می‌گذرم...‌ .


کنار تو تنهاتر شده ام!
از تو تا اوج تو، زندگی من گسترده است؛
از من تا من تو گسترده ای... .
با تو برخوردم،
به راز پرستش پیوستم!
از تو به راه افتادم... .
به جلوه ی رنج رسیدم...‌ .
و با این همه ای شفاف،
و با این همه ای شگرف
مرا راهی از تو به در نیستش!
زمین باران را صدا می زند؛
من تو را... .

"سهراب سپهری"

 

[shahab]

به‌نام تنها مکانیک قلب‌های شکسته.

امروز دلم بیشتر از همیشه گرفته؛ نمی‌دانم چه شد که سمتش رفتم. منی که آن را برای خودم ممنوعه می‌دانستم این‌بار دوام نیاوردم و سراغش رفتم. بازش که کردم مشامم پر از گل‌سرخ شد. گل‌برگ‌های خشک شده‌ی سرخ رنگ، کف اتاق افتادند و قطره اشک چکیده از چشمم روی تاک سرخ فرود آمد. اولین هدیه‌‌ای بود که از او گرفتم. یاد آن روز افتادم. باران بود و بوی باران و عطر تنش احساساتم را قلقلک می‌داد. دست لرزانم را به در می‌گیرم تا پس نیفتم و خودم را روی تخت می‌اندازم، تختی که هنوز هم بویش را می‌دهد... .
***
- چه خوشگله... .
گل را نشانم داد و با ابرویی بالا رفته لب زد:
- اون که صد در صد.
گل‌ را با تمام وجود بوییدم و با لبخند گفتم:
- مرسی؛
مبین: واسه‌ی تو نیست که؛ مال مانی هستش گفتم بدم بوش کنی.
می‌دانستم گل مال خودم است.
- ولی من نمی‌دمش!
چوبی که کنارش افتاده بود را برداشت و با لحن لاتی‌ گفت:
- تو بی‌جا می‌کنی! زن باس رو حرف شوهرش نه نیاره... .
خندیدم و عقبکی رفتم، در همان حال میان خنده‌هایم لب زدم:
- و اگه بیاره؟

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​