غیرپارسی مارگریت دوراس

[یآقوت؛]

دوراس در سال ۱۹۵۰ رمان سدی بر اقیانوس آرام را نوشت که مورد توجه قرار گرفت و نامزد جایزه ادبی گنکور شد.
در آن ایام او در کنار نویسندگی
به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی نظیر مبارزه با جنگ الجزایر و مخالفت با سیاست‌های ژنرال دوگل نیز می‌پرداخت.

 

[یآقوت؛]

اگرچه کتاب مدراتوکانتابیله در به شهرت رسیدن دوراس سهم عمده‌ای داشت ولی نباید از نقش فیلم هیروشیما عشق من به کارگردانی آلن رنه که او نویسنده فیلمنامه‌اش بود غافل بود. دوراس برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه شد و در جشنواره کن نیز به عنوان فیلم برگزیده انتخاب شد. دوراس جایزه ادبی گنکور را در سال ۱۹۸۴ به دلیل نوشتن رمان عاشق دریافت کرد. این رمان او بسیار پرفروش شد و به ده‌ها زبان زندهٔ دنیا ترجمه شد. انعکاس و نقد و نظرهای فراوانی که در مطبوعات این اثر به دنبال داشت دامنه شهرت دوراس را وسعت بخشید. ژان ژاک آنو کارگردان فرانسوی در سال ۱۹۹۲ بر اساس این رمان دوراس فیلمی به نام عاشق ساخت.

 

[یآقوت؛]

مارگریت دوراس در آثارش شیوه‌های تازه‌ای را در عرصه رمان‌نویسی آزمود و رونق تازه‌ای به نثر فرانسوی بخشید.
نثر دوراس با بیانی فشرده و ابهامی شاعرانه، خواننده را درگیر می‌کند؛
زبانش عریان و بی‌واسطه است و واژگان آثارش با دقت و وسواس انتخاب شده‌است.

 

[یآقوت؛]

دوراس در گفتگویی عنوان کرد که دوران نویسندگی خودش را دو دوره می‌داند که نوشتن کتاب «مدراتو کانتابیله» در اواخر دهه پنجاه،
مرز بین این دو دوره است. خود دوراس تأکید می‌کند که
در آثار نخستینش هیچ جایی برای خلاقیت خواننده باقی گذاشته نشده‌است.

 

[یآقوت؛]

در اکتبر ۱۹۸۸ دوراس به کما می‌رود و پس از ۵ ماه به‌طور معجزه‌آسایی جان سالم به در می‌برد.
مارگریت دوراس در نهایت به سرطان مری مبتلا شد.
دوراس در روز یکشنبه ۳ مارس سال ۱۹۹۶ در ساعت ۸ صبح در سن ۸۲ سالگی در طبقه سوم خانه شماره ۵ خیابان سن‌بنوآ پاریس درگذشت.

 

[یآقوت؛]

مراسم تشییع جنازه او در روز ۷ مارس در کلیسای سن‌ژرمن انجام شد
و در گورستان مون‌پارناس دفن شد.
بر روی سنگ قبر او نام، تاریخ تولد و وفات و حروف آغازین نام و نام‌خانوادگیش حک شده‌است.