متفرقه ماه پنهان است

[-pariya-]

 

[-pariya-]

و آن مردان پیوسته به یاد خانه بودند. افراد گردان کم‌کم از سرزمینی که اشغال کرده بودند بیزار شدند و با مردم درشتی کردند. مردم نیز با آنان درشتی کردند.

 

[-pariya-]

رفته رفته اندک‌هراسی در دل فاتحان رخنه کرد، ترس از این‌که جنگ هرگز تمام نشود و آنان هیچ‌گاه به خانه برنگردند و دیگر روی آسایش را نبینند، ترس از این‌که روزی از پا دربیاین

 

[-pariya-]

و همچون خرگوشی در کوهستان شکار شوند، زیرا نفرت مردمی که سرزمینشان اشغال شده بود هیچ‌گاه فرو نمی‌نشست.

 

[-pariya-]

اوردن لبخندی زد. «شاید باور نکنید، اما حقیقت جز این نیست: قدرت در اختیار شهر است. نمی‌دانم چرا و چگونه، اما هست. (ماه پنهان است – صفحه ۳۰)

 

[-pariya-]

خیال می‌کنند چون خودشان یک پیشوا و یک سر دارند، ما هم مثل آنان هستیم. می‌دانند که اگر سر ده نفر از خودشان بالای دار برود، نابود خواهند شد. اما ما مردمانی آزاد هستیم و به اندازه‌ی جمعیت خود سر داریم و در موقع لزوم رهبرانی مثل قارچ در میانمان خواهند رویید. (ماه پنهان است – صفحه ۱۴۹)

 

[-pariya-]

لنسر گفت: «از اول می‌دانستم. ظاهرا چاره‌ای نیست، کورل باید شهردار شود.» به‌سرعت سرش را بالا آورد و گفت: «برای محاکمه که می‌مانید؟» «بله که می‌مانم.

 

[-pariya-]

نمی‌خواهم آلکس را تها بگذارم.» لنسر نگاهی به او کرد و لبخندی کم و بیش اندوهبار بر لب آورد. «ما هم وظیفه‌ای به عهده داریم، این طور نیست؟»

 

[-pariya-]

شهردار گفت: «بله، تنها وظیفهی ناممکن در جهان، تنها کاری که شدنی نیست.» «و آن چیست؟» «روح انسان ها را پیاپی در هم شکستن.» (ماه پنهان است – صفحه ۷۴)

 

[-pariya-]

سروان لوفت به معنی واقعی کلمه سروان بود. با سروانیِ خود زندگی می‌کرد و نفس می‌کشید. در زندگی‌اش حتی لحظه‌ای هم غیرنظامی نبود