موضوع نویسنده
Puyannnn
سطح
4
مهمان
- Sep
- 13,512
- 21,981
- مدال‌ها
- 3
فرهنگ ملی و دینی ما در اصل فرهنگ شاد زندگی بوده‌اند. در مسیر افول و انحطاط تمدنی اما تبدیل به فرهنگ عزا و حرمان و ارزش‌های منفی گشته‌اند.
احسان شریعتی در یادداشتی نوشت: «مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد (مولانا)
روزهای نخست سال شاید شادترین روزهای آن باشد. همه چیز گویی از نو آغاز می‌شود. همه همدیگر را از نو بازمی‌شناسند و این شادی از یک خوشحالی ساده (لذت آنی ناشی از رفع نیازی مقطعی) عمیق‌تر، آگاهانه‌تر و پویاتر است.
این شادی که درجاتی دارد، به هر حال موقت است و مانند رضایت ناشی از حالات ثابتی چون خوشبختی یا رفاه، مستمر و تمام نیست اما اهمیت این شادی در نسبت و هماهنگی او با طبیعت یا واقعیت هستی و احساسی واقعی است و نه از عواطف و تأثرات روانی - ذهنی و نسبی صرف (خواه از نوع لذت‌های آنی و خواه رضایت دائم).
شادی این روزها نیز البته نه متناسب با اخبار بد جنگ و کشتار در دنیا یا گرانی و ... بلکه برخاسته از تطابق و تعامل با نظم و ضرب‌آهنگ هستی و طبیعت است.
احسان شریعتی در یادداشتی نوشت: «مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد (مولانا)
روزهای نخست سال شاید شادترین روزهای آن باشد. همه چیز گویی از نو آغاز می‌شود. همه همدیگر را از نو بازمی‌شناسند و این شادی از یک خوشحالی ساده (لذت آنی ناشی از رفع نیازی مقطعی) عمیق‌تر، آگاهانه‌تر و پویاتر است.
این شادی که درجاتی دارد، به هر حال موقت است و مانند رضایت ناشی از حالات ثابتی چون خوشبختی یا رفاه، مستمر و تمام نیست اما اهمیت این شادی در نسبت و هماهنگی او با طبیعت یا واقعیت هستی و احساسی واقعی است و نه از عواطف و تأثرات روانی - ذهنی و نسبی صرف (خواه از نوع لذت‌های آنی و خواه رضایت دائم).
شادی این روزها نیز البته نه متناسب با اخبار بد جنگ و کشتار در دنیا یا گرانی و ... بلکه برخاسته از تطابق و تعامل با نظم و ضرب‌آهنگ هستی و طبیعت است.
