همگانی محفل شعــر:)

[پژواک خاموشی]

دیشب من و پروانه سخن می‌گفتیم
گاه از گل و گه ز شمع‌، می آشفتیم
شد صبح نه پروانه به جا ماند و نه من
گل نیز پر افشاند که ما هم رفتیم

 

[اوین]

یارا یارا گاهی دل ما را

به چراغ نگاهی روشن کن

چشم تار دل را چو مسیحا

به دمیدن آهی روشن کن

بی تو برگی زردم

به هوای تو می گردم

که مگر بیفتم در پایت

ای نوای نایم

به هوای تو می آیم

که دمی نفس کنم تازه در هوایت

 

[اوین]

ساقیا برخیز و می در جام کن

وز شراب عشق دل را دام کن

نام رندی را بکن بر خود درست

خویشتن را لاابالی نام کن

چرخ گردنده تو را چون رام شد

مرکب بی‌مرکبی را رام کن

آتش بی‌باکی اندر چرخ زن

خاک تیره بر سر ایام کن

مذهب زناربندان پیشه گیر

خدمت کاووس و آذرنام کن

 

[اوین]

نه هر خامی ز پایان شب عاشق خبر دارد

که فصل آخر این قصّه را پروانه می‌داند



باستانی پاریزی

 

[MAHVIN*]

عاقبت گر عمری باشد ماندگار / می‌گذارم این سخن را یادگار
می‌نویسم روی کوه بی ستون / زنده باد یاران خوب روزگار

 

[MAHVIN*]

مسـ*ـت می ‌باش که درعالم مستی بادوست

رمزها هست که در عالم هشیاری نیست
شوریده شیرازی

 

[MAHVIN*]

دوست حق داشت اگرپای به چشمم ننهاد

دید کز اشک روان هر طرفش دریا بود
محیط قمی

 

[MAHVIN*]

به جهان خرّم از آنم که جهان خرّم از اوست

عــاشقم برهمه عالم که همه عالم از اوست
سعدی

 

[MAHVIN*]

سخن گفتن مرا یک لحظه بــــا دوست

بسی خــــوشتــــر زعمـــــر جاویدانی
نوید خراسانی

 

[MAHVIN*]

دوست دارم که دوست عیب مرا

همچـــو آئینـــــــه روبرو گـوید

نه که چون شانه با هزار زبان

پشت ســـــر رفته مـو به مو گوید
نشانی دهلوی