مجموعه اشعار محمد‌جواد پرچمی

[ویتامین]

مردم دلى به سوى قرن مى‌برند، آه!
جان‌هاى مس*ت را سوى ت*ن مى‌برند، آه!

سر را براى کشته‌ شدن مى‌برند، آه!
دنبال خویش بچّه و زن مى‌برند، آه!

 

[ویتامین]

شکر خدا که غذاى فراوان رسانده‌اند
زوار شاه تشنه که تشنه نمانده‌اند

پاى پر آبله، غم مرهم نداشتند
چیزى براى طى سفر کم نداشتند

 

[ویتامین]

زن‌های این پیاده‌روى غم نداشتند
یک لحظه ترس در دل خود هم نداشتند

یک لحظه چادر از سر یک زن جدا نشد
یک گوشواره دردسر گوش‌ها نشد

 

[ویتامین]

بعد از حسین، جوشش مکتب شروع شد
خونش که ریخت، گریۀ هر شب شروع شد

در بین دختران حرم تب شروع شد
یک اربعین رسالت زینب شروع شد

 

[ویتامین]

گرچه به روى ناقۀ عر*یان سوار شد
حیدر شد و همش سخنش ذوالفقار شد

مرثیه را به وادى کوفه رساند و رفت
او سنگ خورد، ولى خطبه خواند و رفت

 

[ویتامین]

در بین کوچه چادر خود را تکاند و رفت
ابن زیاد را سر جایش نشاند و رفت

کاخ یزید را به سر او خراب کرد
او یک‌‌ت*نه به‌جاى همه انقلاب کرد