روانشناسی مدرک دانشگاهی، تضمین شعور نیست!

[ZAHHRA]

"اختصاصی اینجانب"​

 

[ZAHHRA]

۱. دانش ≠ درک زندگی​

تحصیلات معمولاً اطلاعات «تخصصی» به فرد می‌دهد، مثل ریاضی، پزشکی یا مهندسی.
اما شعور یعنی فهم درست شرایط، انسان‌ها، رفتارها و پیامدها.
این مهارت‌ها بیشتر از زندگی واقعی و تعاملات انسانی می‌آیند تا کتاب و کلاس.

مثلاً یک پزشک ممکن است بهترین در کارش باشد، اما در زندگی خانوادگی نتواند مشکل ساده‌ای را حل کند. این یعنی دانش تخصصی و شعور عملی دو مسیر جدا دارند.

 

[ZAHHRA]

۲. هوش هیجانی جدا از تحصیلات است​

روان‌شناسی ثابت کرده هوش هیجانی (EQ)، شامل:

• کنترل احساسات،
• همدلی،
• شنیدن مؤثر،
• حل دست درازی

به اندازه IQ و حتی بیشتر در موفقیت و رفتار درست موثر است.
اما مدارس و دانشگاه‌ها تقریباً هیچ آموزشی درباره EQ نمی‌دهند.

بنابراین فرد ممکن است باهوش و باسواد باشد اما درک احساسی و رفتاری نداشته باشد.

 

[ZAHHRA]

۳. سوگیری‌های شناختی همه را تحت تأثیر قرار می‌دهند​

هیچ تحصیل‌کرده‌ای از خطاهای ذهنی مصون نیست.
سوگیری‌هایی مثل:

• تعصب تأییدی
• اثر دانینگ–کروگر
• اعتماد بیش از حد

باعث می‌شوند انسان حتی با وجود دانش زیاد، تصمیم‌های غلط بگیرد.

برای مثال، بسیاری از افراد بسیار باهوش در رابطه‌ی عاطفی انتخاب‌های بسیار ضعیفی می‌کنند چون احساسات قوی‌تر از دانسته‌های منطقی عمل می‌کند.

 

[ZAHHRA]

۴. تجربه عملی اهمیت بیشتری دارد​

شعور حاصل برخورد با شرایط واقعی است، نه فقط مطالعه کردن.
دانشگاه‌ها قواعد و تئوری‌ها را آموزش می‌دهند، اما موقعیت‌های واقعی مثل:

• حل دعوا در خانواده
• مدیریت پول
• واکنش درست به خ*یانت یا بی‌صداقتی
• دیدن دروغ‌های پنهان دیگران
  نیازمند «تجربه» است.

بنابراین کسی که زیاد درس خوانده ولی کم تجربه است، ممکن است در زندگی خیلی نپخته عمل کند.

 

[ZAHHRA]

۵. تحصیلات به حافظه وابسته است، نه خرد عملی​

بسیاری از سیستم‌های آموزشی بر پایه حفظیات‌اند.
اما شعور یعنی توانایی استفاده از دانش در موقعیت درست.


مثلاً یک فرد ممکن است تاریخ جهان را از بر باشد اما نتواند تشخیص دهد امروز با چه کسی معاشرت کند و با چه کسی نه.
این یعنی حفظیات جای شعور را نمی‌گیرند.

 

[ZAHHRA]

۶. استعداد اجتماعی مقوله‌ای جداست​

بعضی افراد طبیعتاً در ارتباط با مردم قوی‌اند، برخی ضعیف.
این مهارت، ربطی به مدرک تحصیلی ندارد.

مدرک ممکن است کسی را متخصص کند، اما مهارت حرف‌زدن، درک دیگران، کنترل لحن، تشخیص آدم‌های سمی یا ناصادق چیزی است که در کلاس درس تدریس نمی‌شود.
به همین دلیل بسیاری از افراد تحصیل‌کرده در روابط اجتماعی و عاطفی شکست می‌خورند.

 

[ZAHHRA]

۷. مدرک لزوماً اخلاق نمی‌آورد​

تحصیلات، اخلاق نمی‌سازد.

تاریخ پر است از نمونه‌هایی از افراد دانشگاه‌دیده که:

• فساد مالی کرده‌اند
• سوءاستفاده کرده‌اند
• رفتار غیراخلاقی داشته‌اند

چون اخلاق از:

• خانواده
• تربیت
• باورها
• تجربه
• و وجدان
  می‌آید، نه از دانشگاه.

یعنی ممکن است «درس‌خوان» باشی اما «انسان» نباشی.