مریلین مونرو

[BALLERINA]

 

[BALLERINA]

مریلین مونرو بازیگر آمریکایی بود که در اواخر عصر شنبه، ۴ اوت ۱۹۶۲، بر اثر مصرف بیش از حد باربیتورات در خانه‌اش در لس آنجلس، کالیفرنیا درگذشت. جسد او قبل از طلوع آفتاب یکشنبه، ۵ اوت کشف شد. او یکی از محبوب‌ترین ستارگان هالیوود در طی دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دههٔ ۱۹۶۰ بود. او در آن زمان به‌عنوان یک سمبل جنسی شناخته می‌شد و به مدت یک دهه پردرآمدترین بازیگر بود. فروش فیلم‌های مونرو تا زمان مرگش ۲۰۰ میلیون دلار بود.

 

[BALLERINA]

مونرو چندین سال قبل از مرگش از بیماری‌های روانی و سوءمصرف مواد رنج می‌برد و از زمان ناجورها که در سال ۱۹۶۱ اکران شد، فیلمی را تکمیل نکرده بود. او سال ۱۹۶۱ را صرف حل مشکلات سلامتی خود کرده بود و در آوریل ۱۹۶۲ فیلمبرداری چیزی برای بخشیدن برای استودیو قرن بیستم را آغاز کرد اما استودیو اوایل ماه ژوئن او را اخراج کرد. این استودیو علناً او را مسئول مشکلات تولید می‌دانست و در هفته‌های قبل از مرگش، مونرو تلاش کرد تا با مصاحبه‌های متعدد با نشریات معتبر، چهرهٔ عمومی خود را اصلاح کند. او همچنین مذاکراتش با فاکس برای آغاز دوبارهٔ چیزی برای بخشیدن و بازی در نقش‌های دیگر تولیدات استودیو را آغاز کرد.

 

[BALLERINA]

مونرو آخرین روز زندگی خود یعنی ۴ اوت را در خانه‌اش در برنتوود سپری کرد. او در طول زمان‌های مختلف با پاتریشیا نیوکامب، روزنامه‌نگار، یونیس موری، خانه‌دار، لورنس شیلر عکاس و رالف گرینسون، روان‌پزشک همراه بود. تقریباً در ساعت ۳ بامداد روز یکشنبه، ۵ اوت، متوجه شدند که مونرو در اتاق خواب خود را حبس کرده و وقتی از پنجره به اتاق خواب نگاه می‌کند بی پاسخ ظاهر می‌شود. موری در مورد این موضوع به گرینسون هشدار داد و پس از مدت کوتاهی با شکستن یک پنجره وارد اتاق شدند و مونرو را مرده یافتند. مطابق با سابقه بیش از حد مصرف دارو و تغییر خلق و خو و افکار خودکشی، مرگ او توسط دادستان پزشکی قانونی لس آنجلس به‌طور رسمی یک خودکشی احتمالی اعلام شد. هیچ مدرکی در مورد موارد دیگر یافت نشد و مصرف بیش از حد باربیتوراتی که داشت، منتفی شد. در ۸ اوت، جو دی‌ماجیو مراسم تشییع جنازه او را در گورستان وست‌وود برگزار کرد.

 

[BALLERINA]

 

[BALLERINA]

وجود یافته‌های پزشک قانونی، از اواسط دههٔ ۱۹۶۰ چندین تئوری توطئه مبنی بر قتل یا مصرف بیش از حد تصادفی ارائه شده‌است. بسیاری از اینها شامل رئیس‌جمهور جان اف. کندی و برادرش، رابرت اف. کندی، و همچنین رهبر اتحادیه جیمی هوفا و رئیس اوباش سام جیانکانا است. با توجه به رواج این نظریه‌ها در رسانه‌ها، دفتر دادستان منطقه‌ای لس آنجلس این پرونده را در سال ۱۹۸۲ مورد بررسی مجدد قرار داد، اما هیچ مدرکی برای حمایت از این شایعات پیدا نکرد و مدارک با یافته‌های تحقیقات اصلی مخالفت نداشت.

 

[BALLERINA]

استعداد بازیگری مریلین مونرو، برخلاف چیزی که آن زمان خیلی‌ها دوست داشتند ثابت کنند، فقط در زیبایی نبود، بلکه او استعدادی بی‌نظیر در طنز گویی داشت. مثال واضح این ماجرا در فیلم «چگونه می‌توان با یک میلیونر ازدواج کرد؟» است. جایی که مریلین مونرو نقش یک دختر نزدیک‌بین را بازی می‌کند و فقط با خوردن به درودیوار سایه‌ای بزرگ روی ستاره آن زمآن‌هالیوود بتی گریبل می‌اندازد.

 

[BALLERINA]

مونرو سال ۱۹۵۵ در آموزشگاه هنرپیشگی «اکتوروز استودیو» در نیویورک دوره هنرپیشگی گذراند. در آنجا استادی به نام «لی استراسبرگ» داشت. مردی که مدیریت آموزشگاه را بر عهده داشت و بازیگران بسیار بزرگی به هالیوود تحویل داده بود. مریلین رابطه بسیار نزدیک و صمیمی با استراسبرگ و همسرش داشت، او این رابطه را همیشه حفظ کرد و پیش از مرگش یادداشت‌هایی که مربوط خاطرات و زندگی سختش بود به دست آن‌ها سپرد.

 

[BALLERINA]

تصویر «بلوند احمق»؛ چیزی که کارگردان‌های آن زمان قصد داشتند از مریلین باقی بگذارند. فیلم‌هایی مثل: «الماس‌ها بهترین دوست یک دخترند»، «آقایان بلوندها را ترجیح می‌دهند»، «گلوله آتش»، «داستان شهر مادری» و... همه آثاری بودند که مریلین در آن‌ها نقش‌آفرینی کرد، اما تمرکز روی زیبایی‌هایش بود. چیزی که مریلین می‌خواست از آن رها شود.

 

[BALLERINA]

لویس بنر، کسی که مریلین را به خوبی می‌شناخت مریلین را سوسیالیست می‌دانست. او می‌گوید: «مونرو اگر زنده بود، کودکی را به فرزندی قبول می‌کرد و از طرفداران حقوق بشر می‌شد.»

جنبش‌های فمینیستی پس از مرگ مریلین مونرو آغاز گشت. با وجود این مونرو در زمره اولین فمینیست‌ها قرار می‌گیرد. مریلین کنترل کامل بر تصویر خود در رسانه داشت و مبارزه با نظام مردسالارانه هالیوود دلیل اصلی او برای ایجاد یک کمپانی فیلم‌سازی مستقل بود.