مسابقه مسابقه‌ی دلنوشته‌ی تک موضوع آبان ماه۱۴۰۰

[ILLUSION]

🌷🌷🌷🌷🌷 به‌نام خداوند🌷🌷🌷🌷🌷🌷

سلام خدمت همه‌ی کاربران ارجمند رمان‌بوک.
در راستای ارتقای سطح کیفی قلم دلنویسان گرامی،
تیم مدیریت بخش ادبیات، تصمیم به برگزاری مسابقه‌ای گرفت که به ارتقای سطح قلم شما عزیزان کمک کند‌.




🦋🦋🦋🦋موضوع مسابقه🦋🦋🦋🦋

موضوع مسابقه "ارزش قلم و نوشتن" تعیین شده‌.
کاربرانی که قصد شرکت در مسابقه را دارند؛ می‌بایست دلنوشته‌ای حداقل ۲۰ و حداکثر ۴۰ خطی را حداکثر تا تاریخ ۱۴۰۰/۰۸/۰۷
در همین تاپیک ارسال نمایند‌.
شرکت برای عموم کاربران آزاد است و پس از ارسال آثار، اثرات شما عزیزان در تیم مدیریت تالار ادبیات بررسی شده و نتایج اعلام می‌شود‌.



🍁🍁🍁🍁🍁جوایز مسابقه🍁🍁🍁🍁🍁🍁
پس از تعیین برترین آثار، به نفرات اول تا سوم به ترتیب:
🥇دویست لایک
🥈صد و پنجاه لایک
🥉 صد لایک
تعلق می‌گیرد‌.



🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈
☘با آرزوی موفقیت برای شما ☘
🌿 مدیریت تالار ادبیات انجمن رمان‌بوک🌿

 

[- گیتی -]

به نام حق​

به قلم: الهام فرجی
تاریخ: 1400/08/08
______________________________
خوب است که می‌توانم بنویسم. موهبتی که خداوند بر من روا داشته... .
زمانی که آسمان را به قصد زمینی شدن ترک کردم، بر روی پیشانی‌ام نوشتند که توانایی خرید ساز نخواهم داشت.
هنر رشته‌ایست که باید سال‌ها بعد کنار درس و دانشگاه ادامه‌اش دهم.
ورزش نیز به درد منی که دچار حمله‌های تنفسی می‌شوم، نمی‌خورد.
شاید همان لحظه‌ای که ضربان قلبم در بطن مادرم شروع به نواختن کرد، تمام کائنات و زمین و هفت افلاک به ‌خودشان آمدند و برایم به التماس نشستند که جوهره‌ی نوشتن رحم کند و بر روی دستانم آشیانه بسازد.
درخت برایم دفتر ساخت و پرنده برایم قلم.
آسمان بارش عشق را برای ایده فرستاد و نسیم نوزاش روح.
کلمات با رقص آمدند و جملات با تبسم.
من می‌نویسم و بغض‌ها کینه نمی‌شوند.
من می‌نویسم و سکوت پر از فریاد مظلومان به گوش شهر به شهر می‌رسد.
من می‌نویسم و احساسات مُرده زنده می‌شوند.
من می‌نویسم و فرمانروایی‌ام بر جهان شروع می‌شود.
من می‌توانم فرزندان آدم را مدح کنم. می‌توانم از فرش به عرش برسانم.
می‌توانم دچار عصیان شوم و برای نابودی از کاه کوه بسازم.
هیچ قدرتی را مانع نمی‌بینم. من می‌نویسم و از قلمم گیلاس می‌روید و کاغذ شکوفه می‌دهد.
خوب است که می‌توانم بنویسم.

 

[MHP]

اعلام امادگی

---

«ارزش قلم و نوشتن»
نویسنده: MahsaMHP

مقدمه:
مسلم است، ارزش قلم و نوشتن کلان بوده که ما را ارجمند ساخته، چرا که کتاب ستودنی است.

به نام آفرینش‌گر قلم و به یاد نگارنده فروتن که وجودشان بنِ هستی را معتمد ساخته.
خامه‌ای که رامش‌گرانه بر ورق تاب می‌خورد و از خود اثری به جای می‌گذارد که کلمات زرگونه‌اش بر ذهن‌ حک می‌شوند، عمر ما را با نوازش و ساخت ریشه‌ای پسندیده از رفتار و کردار تسطیح می‌دهد.
دستانی که نگاشتن را متوقف نمی‌سازند و به ورق ماتِ تهی، جلا و ارزش می‌بخشند.
به راستی که چشمان جذب می‌شوند و روح را در میان کلمات نوازش می‌دهد، جسم را پاکی هدیه می‌دهد و پلیدی را طاهر می‌کند... .
حروف‌ها در کنار هم جای می‌گیرند و خانواده‌ای از جنس خوب‌رویی می‌سازند، مهمان‌نوازی را در رنگ قلم جای دادند تا با آغوش باز به استقبال مهمانی که ساعت‌ها منتظرش بودند بروند.
نغمه‌خوان و کتاب‌خوان با جان می‌خوانند تا به ذکاوت خود درخشش بخشند و کلمات را با چشمان خود می‌ستایند و در گوشه‌ای از ذهن، برایشان خانه‌ای می‌سازند که با طمئنینه تا سال‌ها به عقب بازگردند و آن خانواده از کلمات را با روح و جان تداعی کنند.
گاه قلم آهی سر می‌دهد، چرا که کتاب‌خوان بدون ذره‌ای اندیشه از روی متون می‌گذرد و تامل نمی‌کند، کلمات دل‌زده خودشان را عقب می‌کشند... .
کتاب‌خوان کلمات را در ذهن به یاد نمی‌آورد و معتقد می‌شود که این کتاب ارزشی ندارد، پس کتاب را در تاقچه می‌گذارد بی‌توجه از کنار کتاب طلایی گذر می‌کند.
گاه قلم خشنود است، چرا که کتاب‌خوان دقیقه‌ها یک خانواده از کلمات را می‌خواند بر هر کلمه با سرخوشی تامل می‌کند، کلمات زنده دل می‌شوند و فروغ‌اشان را افزون می‌کنند.... .
کتاب‌خوان به انتها می‌رسد و آشفته از اتمام اوراق کتاب را دگربار باز می‌کند و بارها و بارها کلمات را به معرفت خود هدیه می‌دهد.
حقیقت می‌گویند سخنوران و خامه‌ران‌ها که هر چه نگاشتن با دل نگاشتن تا به دل نشیند، پس گفتند:
«هر چه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند»
آفرینش‌گر قلم چه محتشم است که قلم را آفرید تا به دنیا جلا بخشد و نگارنده چه هنرور است که به کلمات خانواده می‌بخشد و جمله‌ای ستودنی بر ورق می‌نشاند تا برجایگاهی بنشینیم که از آنِ گران‌قدران است.

پایان​

---

​

 

[اِمانو]

اعلام آمادگی

 

[PardisHP]

اعلام آمادگی

---

«ارزش قلم و نوشتن»​

به نام او که ما را این‌چنین آفرید، که بتوانیم قلم در دست بگیریم و هرآنچه می‌دانیم و حتی نمی‌دانیم را بر روی کاغذ فرود آوریم.
زمانی که یک نوشته را می‌خوانیم، براساس هرآنچه نویسنده نوشته باشد تصورات خود را از فضای نوشته و احساساتش پرورش می‌دهیم. برای من خواندن یک احساس جادویی دارد، زمانی که کتاب را در دست می‌گیرم و بعد از چند دقیقه دیگر در دنیای خودمان نیستم، این احساس برایم همانند یک جادوی بسیار دلنشین است، همان موقع در دلم قلم نویسنده را تحسین می‌کنم که با زیرکی من را در عالم زیبای داستانش کشانده. از خواندن یک متن بهتر، قطعاً نوشتن آن است. زمانی که تمام تخیلات و هرچه دوست داری را می‌نویسی انگار رویاهایت به حقیقت پیوسته است، انگار دنیای کوچکی در لابه‌لای برگه‌ها برای خودت ساخته‌ای! مهم نیست نوشته‌های‌تان از نظر بعضی خوب نیایند، زیرا شما باید ادامه دهید تا زمانی که به آنچه می‌خواهید برسید. این را بدانید که ارزش قلم و نوشتن بسیار بسیار بیشتر از آن است که فکرش را می‌کنید!

پایان.
نویسنده: F_PARDIS

 

[Zahra T]

اعلام امادگی

 

[HESAM_81]

دل وزدیم یه دریا.‌‌.. اعلام آمادگی🌸

 

[(:ᴀʟʟᴘʜᴀ]

اعلام آمادگی

 

[زمرد]

به نام خالق هفت افلاک
"ارزش قلم و نوشتن"
دخترک کمی این دست و آن دست می‌کند و سپس به فکر فرو می‌رود.
اون که چیزه زیادی در مورد این مطلب سراغ نداشت یا چیزه چندانی بلد نبود؟ با خودش گفت چه بهتر از این‌که برود و از اهل خانواده سوال کند و کمی در مورد مطلبی که خانوم معلمشان به عنوان انشاء در نظر گرفته را بداند. یا حتی بفهمد منظور خانم معلم چه بوده است.
با حس کنجکاوی بیش از حدش از تختش که با روکش عروسکی نیلی رنگ بود پایین می‌پرد ولی آنقدر در فکر فرو رفته بود که خرس عروسکی‌ که مادربزرگش از مکه برایش خریده بود را ندید و پایش بر روی خرس عروسکی‌‌اش می‌رود و با کله ‌بر زمین می‌افتد اخی می‌گوید و دستش را ستون بدنش می‌کند تا از زمین برخیزد عصبی نبود چون که خودش بی‌دقتی کرده بود و عروسکش را بر زمین انداخته بود. نفس عمیقی می‌کشد و آرام برمی‌خیزد و عروسکش را از زمین برمی‌دارد بینی خرسش را کمی کج می‌کند و می‌گوید:
- داشتی من رو تنبیه می‌کردی، ها؟
می‌خندد بلند و آرام خرسش را بر تختش می‌گذارد و به سمت آشپزخانه روانه میشود، از دور مادرش را میبیند که دست به کمر گرفته و کمی خم شده دخترک قدم هایش را تند‌تر برمی‌دارد و وقتی به مادرک می‌رسید می‌گوید:
- مادر خوب هستی؟
مادرش با صدای دخترکش قد راست می‌کند و لبخندی به تک دخترش می‌زند و با همان لبخند می‌گوید:
- آره قنده من
دخترک بعد از اینکه از حال مادرش اطمینان حاصل کرد دستانش را به عقب برده با صدای مظلومی می‌گوید:
- راستش مادر سوالی دارم؟
مادرش با تعجب به سمتش خم شده و لُپ‌های دخترکش که زیادی قرمز بود را بوسه می‌زد.
دخترک دست مادرش را می‌گیرد و به حال کوچکشان می‌برد و وقتی بر روی مبل قهوه‌ای وسطِ حالشان می‌رسند نشستند دخترش گفت:
- راستش می‌خواهم بدانم ارزش قلم و نوشتن چی هست و چرا قلم باید ارزشمند باشد؟!
مادرش وقتی کنجکاوی دخترکش را دید لبخندی زد و رو بهش گفت:
- دخترم قلم یک چیزه مقدس است شاید تاحالا نشنیده‌ای ولی من خیلی جاها خوانده‌ام که قلم و نوشتن گاهی آدم را به جاهایی دور می‌برد جایی میان خاطره‌ها و رویاها جایی میان گل و گلبرگ‌ها جایی میان سبزه و چمن؛ جایی میان آسمان و زمین.
ارزش نوشتن به قلمش هست اگر قلم نبود که نوشتنی وجود نداشت یا خودِ من وقتی که از چیزی یا کسی دلگیر هستم از قلم کمک می‌گیرم و با نوشتن آرام می‌شوم
نوشتن‌هم نه تنها به آدم در موفقیت و روزمره زندگیش کمک می‌کند بلکه در آرام کردن حال ناخوش انسان‌ها سازگار هست یا همین‌طور که میگویند:
-بام‌دادی می نشینم
و برایت می نویسم
با قلمی که گاه‌ و بی گاه جان می‌افکند بر حال ناخوش.
دخترک با خنده‌ی گشادی مادرش را نگاهی می‌کند و آرام گونه‌اش را بوسه می‌زند و تشکر می‌کند.

پایان🦋
نویسنده: س.ج

 

[mohii]

اعلام امادگی