مشاعره مشاعره با اشعار مولوی

[Ashege mah]

بی‌چاره تر از عاشق بی‌صبر کجاست
کاین عشق گرفتاری بی هیچ دواست

 

[پایان]

تا از تو جدا شده ست آغوش مــرا
از گریه کسی ندیده خاموش مرا
در جان و دل و دید فراموش نه ای
از بهر خـدا مکن فراموش مرا

 

[amir mohamad]

ای جان خبرت هست که جانان تو کیست
وی دل خبرت هست که مهمان تو کیست

ای تن که بهر حیله رهی می‌جویی
او می‌کشدت ببین که جویان تو کیست

 

[پایان]

تیغی به دست خونی آمد مرا که چونی

گفتم بیا که خیر است گفتا نه شر به رقص آ

 

[amir mohamad]

آنکه بی یار کند، یار شود باز تویی
آنکه دل داده شود، دل ببرد باز تویی

آنکه عشقش به نفس باده دهد باز تویی
آنکه بی باده کند جان مرا مسـ*ـت تویی

 

[پایان]

یوسف آخرزمان خرامان شد

شکر و شهد مصر ارزان شد

 

[amir mohamad]

درشکنم کوزه را پاره کنم مشک را
روی به دریا نهم نیست جز این راه من

چند شود تر زمین از مدد اشک من
چند بسوزد فلک از تبش و آه من

 

[پایان]

نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست
نوبت لطف و عطاست بحر صفا در صفاست

درج عطا شد پدید غره دریا رسید
صبح سعادت دمید صبح چه نور خداست

 

[amir mohamad]

تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی
دو جهان به هم برآید چو جمال خود نمایی

تو شراب و ما سبویی تو چو آب و ما چو جویی
نه مکان تو را نه سویی و همه به سوی مایی

 

[RPR"]

خواندن بی درد از افسردگیست؛
خواندن با درد از دلبردگیست!