مشاعره مشاعره با اشعار "هوشنگ ابتهاج" ؛)

[ZaHARa]

زین بیش از پس و پیش زلفِ دو تا مگستر
در پیش پای دل‌ها دامِ بلا مگستر ‍‍

 

[کیـانـا.T]

.
در این پریشانیِ روزگار, مبادا فراموش کنی دوستت دارم..

_ابتهاج

 

[کیـانـا.T]

کیست این بیمار در چشمت، که می‌گرید حزین؟

- هوشنگ ابتهاج

 

[ZaHARa]

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

 

[کیـانـا.T]

.
شب فرو می افتاد
به درون آمدم و پنجره ها را بستم
باد با شاخه در آویخته بود
من در این خانه تنها، تنها
غم عالم به دلم ریخته بود
ناگهان حس کردم
که کسی
آنجا بیرون در باغ
در پس پنجره‌ام می‌گرید
صبحگاهان شبنم
می چکید از گل سیب

- هوشنگ ابتهاج

 

[ZaHARa]

ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟

 

[کیـانـا.T]

.
‌چراغ روشن شب‌های روزگار, تویی..

_ابتهاج

 

[ZaHARa]

ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد می‌گرید
چون دل من که چنین خون ‌آلود
هر دم از دیده فرو می‌ریزد

 

[کیـانـا.T]

.
شرح دردم, با تو گوید مثنوی..

_ابتهاج

 

[ZaHARa]

من آن ابرم که می خواهد ببارد
دل تنگم هوای گریه دارد