مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[نیما نصر]

به دوستی که اگر زهر باشد از دستت

چنان به ذوق ارادت خورم که حلوا را

کسی ملامت وامق کند به نادانی

حبیب من که ندیدست روی عذرا را

 

[ill_mah]

بس تنگ شد از سختی جان حوصله دل

دل شِکوه ز جان می‌کند و جان گله دل

دل شیفته سلسله مویی است کز افسون

با یک سر مو بسته دو صد سلسله دل

از بادیه عشق حذر کن که در آن دشت

در هر قدمی گمشده صد قافله دل

سر منزل دلدار کجا هست که واماند

از دست غمش پای پر از آبله دل

 

[نیما نصر]

با جوانی سر خوش است این پیر بی تدبیر را

جهل باشد با جوانان پنجه کردن پیر را

 

[ill_mah]

بِکش بر بوم من رنگ ِ دو چشم آسمانی را
به قلبم قاب کن آن ابروی ِ رنگین کمانی را

چه تابستان داغی! باز هم با برف دی ماهت
بغل کن ساعتی این قلّه ی آتشفشانی را

لبانت را که می بینم هوای دیگری دارم
هوای بستنی با طعم خوب زعفرانی را

تو با پیراهن گلدار از هر شهر دل بردی
چه آسان بسته ای پرونده ی جام جهانی را!

میان زلزله با تو شباهت های بسیاری است
گمانم از خودش آموختی خانه تکانی را

نمانده آجری بر این پرستشگاه ساسانی
چه کردی با دلم؟ این یادگار باستانی را....!

به دنبالت تمام کوچه ها را _ در به در _ گشتم
من آن بادم که در شهر تو گم کردم نشانی را

همه از درد می میرند و من از شوق دیدارت!
بیاور با خودت آن اتفاق ناگهانی را ...

 

[نیما نصر]

به کسی ندارم الفت ز جهانیان مگر تو
اگرم تو هم برانی
سر بی کسی سلامت!

 

[ill_mah]

•{با منی با همه یِ نازِ نگاهت مثلاً
با دل آراییِ آن صورتِ ماهت مثلاً}•

پیشِ من هستی و بر شانه یِ تو ریخته است
فتنه انگیزیِ موهایِ سیاهت مثلاً

°{با سه تا شاخه یِ گل دسته گلی ساخته ام
مثلِ یک تاج و یا مثلِ کلاهت مثلاً}°

فالِ من گفت “می آیی” ، و خیالم با عشق
چیده و ریخته گل بر سرِ راهت مثلاً

•{روحم انگار کنار تو در آمیخته با
خنده ی با نمک گاه به گاهت مثلاً}•

پیشِ من هستی و می بوسمت آهسته که باز
بشود بوسه سر آغازِ گناهت مثلا

 

[نیما نصر]

با لبانی متبسم به خوابی آرام فرو می‌رود
چنان چون سنگی
که به دریاچه‌ای
و بودا
که به نیروانا.

 

[ill_mah]

•{برخیز و کبر سرو چمان را به هم بریز
دریا شو باز ، ساحل جان را به هم بریز}•

در عمق چشم های تو آشوب خفته است
پلکی بزن دوباره ، جهان را به هم بریز

○{با رنگ عشق ، فصل جدیدی بساز و بعد...
این رنگهای ناب خزان را به هم بریز}○

هر وقت خواستی که بیایی سر قرار
ابرو بگیر و خط کمان را به هم بریز

•{گیسو به دست باد سپار و به یک تکان...
ایل و تبار دشت مغان را به هم بریز}•

وقتی که فکر آمدنت نیست در سرم...
ناگه بیا و روح زمان را به هم بریز

○{با خنده های مثل بهارت ، به کام من
قدری عسل بپاش و دهان را به هم بریز}○

گفتم که رعیتم به تو ، گفتی که عیب نیست
پس با اشاره ات دل خان را به هم بریز

○{ قدری بیا در آخر این شعر با لبت
اعجاز کن ، اصول زبان را به هم بریز}○

 

[ام کا اچ p.r]

بسی جان خراب از می شد آباد
بس آبادا که دادش باده بر باد

 

[ill_mah]

بوىِ عشـــــق می آید !
و من ،
یقین دارم
تـــو در راهے ...