مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[فرهاد آزادی]

ببین همیشه خراشی است
روی صورتِ احساس
همیشه چیزی انگار هوشیاری خواب
به نرمی قدم مرگ می‌رسد از پشت
و روی شانه ما دست می‌گذارد
و ما حرارت انگشتهای روشن او را
بسان سم گوارایی
کنار حادثه سر می‌کشیم!...

بالابلند عشوه‌گر نقش‌باز من

کوتاه کرد قصه زهد دراز من

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم

با من چه کرد دیدهٔ معشوقه‌باز من

 

[کیـانـا.T]

به نجوایی

صـــدایــم کـن
بدان آغــوش من بــاز است

 

[فرهاد آزادی]

به نجوایی

صـــدایــم کـن
بدان آغــوش من بــاز است

بر خود چو شمع خنده‌زنان گریه می‌کنم

تا با تو سنگ‌دل چه کند سوز و ساز من

زاهد چو از نماز تو کاری نمی‌رود

هم مستی شبانه و راز و نیاز من

 

[amir mohamad]

بر خود چو شمع خنده‌زنان گریه می‌کنم

تا با تو سنگ‌دل چه کند سوز و ساز من

زاهد چو از نماز تو کاری نمی‌رود

هم مستی شبانه و راز و نیاز من

برافکن پرده تا خورشید تابان از سما افتد
خرامان شو دمی تا سرو در بستان ز پا افتد

صبا بر هم مزن چین سر زلفش که میترسم
ختن ویران شود آشوب در شهر ختا افتد

 

[فرهاد آزادی]

برافکن پرده تا خورشید تابان از سما افتد
خرامان شو دمی تا سرو در بستان ز پا افتد

صبا بر هم مزن چین سر زلفش که میترسم
ختن ویران شود آشوب در شهر ختا افتد

به جان او که گرم دسترس به جان بودی

کمینه پیشکش بندگانش آن بودی

بگفتمی که بها چیست خاک پایش را

اگر حیات گران مایه جاودان بودی

 

[آراد]

به چنگ آورده‌ام گیسوی معشوقی خیالی را
خدا از ما نگیرد نعمت آشفته‌حالی را

خدا را شُکر امشب هم حریفی پیشِ رو دارم
که با او می‌توان نوشید ساغرهای خالی را

مرا در بر بگیر ای مهربان هر چند می‌دانم
ندارم طاقت آغوش یک دریا زلالی را

ز مستی فاش می‌گویم تو را بوسیده‌ام اما
کسی باور ندارد حرف مسـ*ـت لااُبالی را

من آن خاکم که روزی بستر رودی خروشان بود
کنار چشمه بشکن‌بغض* این ظرف سفالی را

 

[فرهاد آزادی]

بزن باران بهاران فصل خون است
بزن باران که صحرا لاله گون است

 

[آراد]

بیرون ز تو نیست هر چه در عالم هست ‌
در خود بطلب هر آنچه خواهی که توئی

 

[RPR"]

به‌ جز همین که تو باشی و قاه‌قاه بخندی
چه چاره‌ای است دلی را که گاه‌گاه بگیرد؟!

 

[RPR"]

به نفس‌های تو بند است مرا هر نفسی
سایه‌ات کم نشود از سرمان حضرت یار