مشاعره مشاعره با حرف "ت"

[پایان]

تمام رسم دنیا بی وفایی ست
شکایت ها همه شان از جدایی ست
جدایی از حضور و درک محبوب
که بر تسکین غم هامان دوایی ست

 

[Tara Motlagh]

تویی تویی به خدا،
عشق و آرزوی منی،
به سی*ن*ه تا نفسی هست بی قرار توام !
تویی تویی به خدا،
جان و عمر و هستی من ،
بیا که جان به لب اینجا در انتظار توام !
منم منم به خدا،
این منم که در همه حال،
چو طفل گم شده مادر به جستجوی توام !
منم که سوخته بال و پرم در آتش عشق ،
در آن نفس بمیرم که در آرزوی تو ام
من و توایم که در اشتیاق می‌سوزیم ،
من و توایم که در انتظار فرداییم
اگر سپیده فردا دمد،
دگر آن روز، من و تو نیست
میان من و تو این‌ ماییم...!

 

[پایان]

تا صبح وصال دررسیدن

درکش شب تیره را در آغوش

 

[نیما نصر]

توفان‌ها
در رقصِ عظیمِ تو
به شکوهمندی
نی‌لبکی می‌نوازند،
و ترانه‌ی رگ‌هایت
آفتابِ همیشه را طالع می‌کند.



بگذار چنان از خواب برآیم
که کوچه‌های شهر
حضورِ مرا دریابند.



دستانت آشتی است
و دوستانی که یاری می‌دهند
تا دشمنی
از یاد
برده شود.



پیشانی‌ات آینه‌یی بلند است
تابناک و بلند،
که «خواهرانِ هفتگانه» در آن می‌نگرند
تا به زیباییِ خویش دست یابند.

 

[پایان]

تا صبحدم به یاد تو شب را قدم زدم
آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم

با آسمان مفاخره کردیم تاسحر
او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم

 

[Tara Motlagh]

تنهایی و رسوایی، بی مهری و آزار

ای عشق ببین من چه کشیدم تو چه کردی

 

[پایان]

تا خیال دلکشت گل ریخت در آغوش چشم
صد بهارم نقش زد بر پرده گل پوش چشم

 

[Tara Motlagh]

تو مثل خنده ی گل ، مثل خواب پروانه
تو مثل آن چه که نا گفتنی است ، زیبایی

چگونه سیر شود چشمم از تماشایت ؟
که جاودانه ترین لحظه ی تماشایی

 

[amir mohamad]

تا که می آیی ب ذهن من ، تبسم میکنم
با تو بودن را به آرامی تجسم میکنم

چشمهایت گفتنی ها دارد و طبع من غزل
با زبان عشق با چشمت تکلم میکنم

شعر می پاشم درون خاک حاصل خیز دل
واژه ها را سبز احساس تفاهم میکنم

گاه شعرم مثل چشمت حاوی آرامش است
گاه با امواج گیسویت تلاطم میکنم

 

[پایان]

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش

رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما