مشاعره مشاعره با حرف " غ "

[ill_mah]

غزلم دره‌ای از نسترن و شب‌بو هاست
مرتع درمنه‌ها، دهکده‌ی آهوهاست

این طرف کوچه‌ی بن‌بست نگاه آبی‌ها
آن طرف کوچه‌ی پیوند کمان ابروهاست

این خیابان بلندی که به پایین رفته
مال گیسوی به هم ریخته‌ی هندوهاست

غزلم گردش کاشی‌ست در اسلیمی‌ها
غزلم تابش خورشید بر اسکیموهاست

باد می‌آید و انجیر مقدس مسـ*ـت از
روسری‌های به رقص آمده در هوهو هاست

هرچه که بر سر من رفته از این قافیه‌ها
از به رقص آمدن باد، میان موهاست

تلخ مردن وسط هاله‌ای از ابر و عسل
سرنوشت همه‌ی هسته‌ی زردآلوهاست

کار سختی است ـ ببخشید - ولی می‌گویم ...
اینکه... بوسیدنتان... دغدغه‌ی... کم روهاست

 

[پایان]

غمش در نهانخانه دل نشیند

بنازی که لیلی به محمل نشیند

 

[ill_mah]

•{غمش رهایی و خوشحالی‌اش گرفتاری
هزار خوش‌دلی آکنده با خودآزاری}•

درست می‌شنوی؛ عاشقانه می‌گویم
بدان که شعر دروغ است و عشق، بیماری

°{سراغی از تو نگیرم بگو چه‌کار کنم؟
که جان به‌لب شدم از قهر و آشتی، آری}°

به دوست داشتنت افتخار خواهم کرد
ولی کلافه‌ام از این جنون ادواری

•{اگر دوباره سراغی گرفتم از تو، نباش
مرا رها کن و خود را بزن به بیزاری}•

دو روز بی‌خبرم از تو و نمی‌میرم
چنین نبود گمانم به خویشتن‌داری

°{دلم به زندگی سخت و مرگ راحت بود
مگر تو باز بگویی که دوستم داری...}°

 

[پایان]

غبارِ غم بِرَوَد حال خوش شود حافظ

تو آبِ دیده از این رهگذر دریغ مدار

 

[mobina01]

غمزه ی ساقی به یغمای خرد آمیخته تیغ
زلف جانان از برای صید دل گسترده دام

 

[پایان]

غم از من، گريه از من، ناله‌ی آوارگی از من
تو هم ای مرغ شب بيدار شو، بانگی بزن امشب

 

[dina.m]

غنچهٔ خاموش او چون گل شکفت
بر من از حیرت نگاهی کرد و گفت

با خبر از راز ما گردید شب
بوسه‌ای دادیم و آن را دید شب

 

[پایان]

غم زمانه خورم یا فراق یار کشم
به طاقتی که ندارم کدام بار کشم

 

[dina.m]

غنچه سازد باغ را پر گلبن از مینا و زر
لاله سازد کوه را پر پشته از شنگرف وقار

 

[پایان]

غلط است هرکه گوید که به دل رهست دل را
دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد