مشاعره مشاعره با حرف "ف"

[mobina01]

در این تاپیک اشعارب که با حرف « ف » شروع می‌شوند، قرار می‌گیرد.

فریاد که از شش جهتم راه ببستند
آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت

 

[mobina01]

فغان که آن مَهِ نامهربان مهرگسل
به ترک صحبت یاران خود چه آسان گفت


حافظ

 

[𝖠︎𝗒𝗅︎𝗂𝗇︎]

فلک را تا فروغ از اختران است
زمین را تا طراز از دلبران است

 

[Tara Motlagh]

فاش می‌گویم و از گفتهٔ خود دلشادم
بندهٔ عشقم و از هر دو جهان آزادم

 

[پایان]

فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت
دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت

 

[پایان]

فریاد که در رهگذر آدم خاکی
بس دانه فشاندند و بسی دام تنیدند

 

[پایان]

فریاد و فغان و ناله‌ام دانی چیست
یعنی که تو را تو را تو را می‌خواهم

 

[پایان]

فرشته روی من ، ای آفتاب صبح بهار
مرا به جامی از این آب آتشین دریاب

 

[ill_mah]

فقط در سی*ن*ه ام ،مهرت مرا بس
نخواهم من زدنیا ک.س،تو را بس

چنان عاشق تو را هستم که دیگر
نیاید فکری غیر از تو،مرا بس

اگر اکسیژنی آید به قلبم
تو هستی ای نفس ،تنها تو را بس

بسان سایه دنبال تو هستم
چو دنیاآن دو چشمانت ، مرا بس

فقط نام تو هست ، ورد زبانم
چه در خواب و چه بیداری،تو را بس

اگر عشقت کشد من را به روزی
کنم جان را فدا ، مهرت مرا بس

 

[نیما نصر]

فکر زنجیری کنید ای عاقلان
بوی گیسویی مرا دیوانه کرد

پیش هر بیگانه گویم راز خود
آشنارویی مرا دیوانه کرد

ای مسلمانان به فریادم رسید
طفل هندویی مرا دیوانه کرد .

میزنم خود را به آتش بی‌دریغ
آتشین خویی مرا دیوانه کرد

از حرم لبیک‌گویان میروم
جذبه کویی مرا دیوانه کرد

واقف از میخانه و مسجد نیم
چشم و ابرویی مرا دیوانه کرد