مشاعره مشاعره با حرف " م "

[آراد]

ما خسته جان از فرقت جانانه‌ایم
با وجود اینکه با جانانه در یک خانه‌ایم

خویش را بدنام کردیم و به بدنامی خوشیم
عاقلان از ما بپرهیزید ما دیوانه‌ایم

ما بی غمان مسـ*ـت دل از دست داده ایم
همراز عشق و همنفس جام باده ایم
بر ما بسی کمان ملامت کشیده اند
تا کار خود ز ابروی جانان گشاده ایم

 

[amir mohamad]

ما بی غمان گیج دل از دست داده ایم
همراز عشق و همنفس جام باده ایم
بر ما بسی کمان ملامت کشیده اند
تا کار خود ز ابروی جانان گشاده ایم

ما ره به کوی عافیت دانیم و منزلگاه انس
ای در تکاپوی طلب گم کرده ره با ما بیا

 

[آراد]

ما ره به کوی عافیت دانیم و منزلگاه انس
ای در تکاپوی طلب گم کرده ره با ما بیا

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از منِ مسـ*ـت

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

 

[amir mohamad]

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از منِ گیج

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

ما دل ز وفا و مهر تو برداریم
بر آب نگار بی هده ننگاریم

ما دل بهوای آن کسی نسپاریم
کز صحبت او بچشم مردم خواریم

 

[آراد]

ما دل ز وفا و مهر تو برداریم
بر آب نگار بی هده ننگاریم

ما دل بهوای آن کسی نسپاریم
کز صحبت او بچشم مردم خواریم

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم

موجیم که آسودگی ما عدم ماست

 

[amir mohamad]

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم

موجیم که آسودگی ما عدم ماست

مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
غنچه خاموش بلبل را به گفتار آورد

از حجاب حسن شرم آلوده لیلی هنوز
بید مجنون سر به زیر انداختن بار آورد

 

[آراد]

مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
غنچه خاموش بلبل را به گفتار آورد

از حجاب حسن شرم آلوده لیلی هنوز
بید مجنون سر به زیر انداختن بار آورد

مرا می‌بینی و هر دَم زیادَت می‌کنی دَردَم

تو را می‌بینم و میلم زیادَت می‌شود هر دَم

 

[amir mohamad]

مرا می‌بینی و هر دَم زیادَت می‌کنی دَردَم

تو را می‌بینم و میلم زیادَت می‌شود هر دَم

مشک ریزان می‌جهد، باد صبا از کوی دوست
شاخه‌ای گویی ربودست از خم گیسوی دوست

دوست می‌دارم نسیم صبح راکو در هوا
تا نفس می‌‌آیدش جان می‌دهد بر بوی دوست

 

[آراد]

مشک ریزان می‌جهد، باد صبا از کوی دوست
شاخه‌ای گویی ربودست از خم گیسوی دوست

دوست می‌دارم نسیم صبح راکو در هوا
تا نفس می‌‌آیدش جان می‌دهد بر بوی دوست

مارا به مقام عشق راهی دادند

در کوی خرابات پناهی دادند

درویشی و بیچارگی ما دیدند

مارا هم از این نمد کلاهی دادند

 

[amir mohamad]

مارا به مقام عشق راهی دادند

در کوی خرابات پناهی دادند

درویشی و بیچارگی ما دیدند

مارا هم از این نمد کلاهی دادند

من هشیار با مستان ندارم روی بنشستن
که می‌گویند بشکن عهد و بی‌شرمیست بشکستن

حدیث دوستان در است و نتوانم شکستن در
ولیکن عهد بتوانم که بازش می‌توان بستن