مشاعره مشاعره با حرف " م "

[آراد]

من هشیار با مستان ندارم روی بنشستن
که می‌گویند بشکن عهد و بی‌شرمیست بشکستن

حدیث دوستان در است و نتوانم شکستن در
ولیکن عهد بتوانم که بازش می‌توان بستن

معاشــــــــــــران گره از زلــــــــف يار باز كنيد
شبي خوش است بدين قصه اش دراز كنيد

 

[amir mohamad]

معاشــــــــــــران گره از زلــــــــف يار باز كنيد
شبي خوش است بدين قصه اش دراز كنيد

مستیم و نداریم غم سود و زیان را
هر شب بفروشیم به جامی دو جهان را

 

[آراد]

مستیم و نداریم غم سود و زیان را
هر شب بفروشیم به جامی دو جهان را

ما مسـ*ـت صبوحیم زمیخانه توحید

حاجت به می و خانه خمار نداریم

 

[amir mohamad]

ما مسـ*ـت صبوحیم زمیخانه توحید

حاجت به می و خانه خمار نداریم

من تشنه آن یارم گر خفته و بیدارم
با نقش خیال او همراهم و هم جفتم

چون صورت آیینه من تابع آن رویم
زان رو صفت او را بنمودم و بنهفتم

 

[آراد]

من تشنه آن یارم گر خفته و بیدارم
با نقش خیال او همراهم و هم جفتم

چون صورت آیینه من تابع آن رویم
زان رو صفت او را بنمودم و بنهفتم

من ازآن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم

که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

 

[فرهاد آزادی]

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا

بر دست من نه جام جان ای دستگیر عاشقان
دور از لب بیگانگان پیش آر پنهان ساقیا

نانی بده نان خواره را آن طامع بیچاره را
آن عاشق نانباره را کنجی بخسبان ساقیا

ای جان جان جان جان ما نامدیم از بهر نان
برجه گدارویی مکن در بزم سلطان ساقیا

اول بگیر آن جام مه بر کفه آن پیر نه
چون مسـ*ـت گردد پیر ده رو سوی مستان ساقیا

رو سخت کن ای مرتجا مسـ*ـت از کجا شرم از کجا
ور شرم داری یک قدح بر شرم افشان ساقیا

برخیز ای ساقی بیا ای دشمن شرم و حیا
تا بخت ما خندان شود پیش آی خندان ساقیا

 

[آراد]

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا

بر دست من نه جام جان ای دستگیر عاشقان
دور از لب بیگانگان پیش آر پنهان ساقیا

نانی بده نان خواره را آن طامع بیچاره را
آن عاشق نانباره را کنجی بخسبان ساقیا

ای جان جان جان جان ما نامدیم از بهر نان
برجه گدارویی مکن در بزم سلطان ساقیا

اول بگیر آن جام مه بر کفه آن پیر نه
چون مسـ*ـت گردد پیر ده رو سوی مستان ساقیا

رو سخت کن ای مرتجا مسـ*ـت از کجا شرم از کجا
ور شرم داری یک قدح بر شرم افشان ساقیا

برخیز ای ساقی بیا ای دشمن شرم و حیا
تا بخت ما خندان شود پیش آی خندان ساقیا

مستوفی دیوان قضا روز نخست

مجموعه شادی و الم کرد درست

شادی به تمام مردمان قسمت کرد

غم ماند به منداد که این قسمت توست

 

[فرهاد آزادی]

من بنده خوبانم هر چند بدم گویند

با زشت نیامیزم هر چند کند نیکی

 

[آراد]

من بنده خوبانم هر چند بدم گویند

با زشت نیامیزم هر چند کند نیکی

مارا به مقام عشق راهی دادند

در کوی خرابات پناهی دادند

درویشی و بیچارگی ما دیدند

مارا هم از این نمد کلاهی دادند

 

[فرهاد آزادی]

موج می زند
بر کلافگی خیابان
حضور خسته ی آفتاب
شهر پر از ماهی هایی ست
که تا ارتفاع هزار پا از سطح دریا
در آکواریوم آرزوهای شان
برج می سازند
یک نفر در خیابان فریاد می زند:
باید در ابرها شنا کرد