مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[worning.f]

نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آید

فغان که بخت من از خواب در نمی‌آید

در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز

بلای زلف سیاهت به سر نمی‌آید…

 

[ill_mah]

‌
نشست بر دل تو مهر همدمی دیگر
نشست بر دل من گرد ماتمی دیگر
‌
چه میهمان عزیزی، چراغ روشن کن!
که آمده‌ست به دیدار من غمی دیگر
‌
چرا زبان بگشایم؟ که دردهای بزرگ
به جز سکوت ندارند مرهمی دیگر
‌
هوای پر زدنم در حصار دنیا نیست
مرا ببر به تماشای عالمی دیگر !
‌
زمان مردنم ای بی‌وفا به بالینم
فقط بیا که نگاهت کنم کمی دیگر ‌


‌

 

[Tara Motlagh]

نمی‌گریم برای عمر از کف رفته‌ام، اما
به حال آرزوهای محال خویش می‌گریم

 

[نیما نصر]

نافه ی مشگ ز چین خیزد و آن ترک ختا
ای بسا چین که در آن طرّه ی مشگین دارد

دل غمگین مرا گرچه بتاراج ببرد
شادمانم که وطن در دل غمگین دارد

 

[ill_mah]

نه فانوسی کنارِ لحظه های تارمان مانده
نه دیگر زلف تاکی بر سر دیوارمان مانده

فقط اندوه می گیرد ،سراغی از غریبی مان
همان که یارمان بوده کماکان یارمان مانده

بپرس از پیشگو های قدیمی این معما را
چقدر از روزهای مثلِ زهر مارمان مانده

چقدر از دلخوشی های کم و کوتاهمان رفته
چقدر از داغ های بر جگر بسیارمان مانده

سزای خواندن ازعشق است ،درگوش کرِ جنگل
اگر که قطره خونی گوشه ی منقارمان مانده

تو تقدیر منی ای عشق، اماعقل می گوید:
بیا بگذر ز تقصیرت همین یک کارمان مانده!

 

[نیما نصر]

نهاده دست بر گیسوی آن سرو
بر آن دریای غم ، نظاره میکرد
بدو می گفت: "اگر زنجیر بودی
تورا شمشیرم امشب پاره میکرد"



گرت سنگین دلی ای نرم دل آب!
رسید آنجا که بر من راه بندی
بترس آخر زنفرین های ایام
که ره براین زن چون ماه بندی!



ز رخسارش فرو میریخت اشکی
بنای زندگی برآب می دید
در آن سیما بگون امواج لرزان
خیال تازه‌ای در خواب می‌دید:



اگر امشب زنان و کودکان را
زبیم نام بد در آب ریزم
چو فردا جنگ بر کامم نگردید
توانم کز ره دریا گریزم



به یاری خواهم از آن سوی دریا
سوارانی زره پوش و کمانگیر
دمار از جان این غولان کشم سخت
بسوزم خانمان‌هاشان به شمشیر

 

[ill_mah]

نام من عشق است آیا می‌‏شناسیدم؟
زخمی‌ام -زخمی سراپا- می‌‏شناسیدم؟

با شما طی‌‏کرده‌‏ام راه درازی را
خسته هستم -خسته- آیا می‌‏شناسیدم؟

این زمانم گرچه ابر تیره پوشیده‌است
من همان خورشیدم اما، می‌‏شناسیدم...

این‌چنین بیگانه از من رو مگردانید
در مبندیدم به حاشا، می‌‏شناسیدم!

من همان دریایتان ای رهروان عشق
رودهای رو به دریا! می‌شناسیدم...

در کف فرهاد تیشه من نهادم، من!
من بریدم بیستون را می‌شناسیدم...

من همانم مهربان سال‌‏های دور
رفته‌‏ام از یادتان؟ یا می‌‏شناسیدم؟

 

[pen lady]

ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه
مسـ*ـت از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه

 

[نیما نصر]

نزدیک بیایید و ببینید چه جانیست
آن دیده که با یک نگه از دور برد دل

دل را بده و آبروی خویش نگهدار
گر خود ندهی، خندد و با زور برد دل

پیداست که دلدار شدن لذتی عالیست
این گونه که مستانه مغرور برد دل

 

[pen lady]

نام من روزی رفتست بر لب جانان به سهو

اهل دل را بوی جان می آید از نامم هنوز

حافظ