مشاعره مشاعره با حرف " و"

[Tara Motlagh]

وصل اگر اینست و ذوقش این که من دریافتم
گر ز حرمانت بسوزد هجر، منت‌دار باش

 

[پایان]

وقت آن شد که تا دهد اسرار

زهد سی ساله درکشد می ناب

 

[Tara Motlagh]

وقت است که از رستم و سهراب بپرسیم
این‌جنگ چه جنگی‌ست که«ما هیچ و شما هیچ»

یک قطره مِی ناب چشیدیم و خماریم
این است که من معتقدم یا همه یا هیچ

 

[پایان]

وصف آن رخسار با اسرار هم زان یاردان

کان نمودی را که نبود بودهستش مشکل است

 

[amir mohamad]

وقتِ آن شد؛ که دلم را بگذارم بروم
با تو او را تک و تنها بگذارم بروم
به کجا می شود از معرکه ی عشق گریخت
گیرم امروز از اینجا بگذارم بروم
سرنوشت من عاشق هم از اول این بود
سر دیوانه به صحرا بگذارم بروم
همه سهم من از عشق همین شد
که گلی گوشه خاطره ات جا بگذارم بروم

 

[Tara Motlagh]

وقتی همه جا پُر است از دل سیری
عاشق بشوی، غریب‌تر می‌میری

یادت نرود! به مردم این دنیا
دریا بدهی، کویر پس می‌گیری

 

[amir mohamad]

وقتی همه جا پُر است از دل سیری
عاشق بشوی، غریب‌تر می‌میری

یادت نرود! به مردم این دنیا
دریا بدهی، کویر پس می‌گیری

وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد
مرده ان تن که بدو مژده جانی نرسد

تیر صبحی که مرا از تو سلامی نرسد
تلخ روزی که ز شهد تو بیانی نرسد

 

[ستایش شهریوری]

وادی عشق بسی دور و دراز است
طی شود جاده ی صد ساله به آهی گاهی

 

[پایان]

وقت تنهایی خمش باشند و با مردم بگفت

ک.س نگوید راز دل را با در و دیوار خود

 

[ستایش شهریوری]

وقتی از من دوری اما پلک هایم مثل موج
می پرد از خواب تا هر بار خوابش می برد