مشاعره مشاعره با حرف " ژ "

[amir mohamad]

ژنده‌ای پوشید می‌شد پیر راه
ناگهان او رابدید آن پادشاه

گفت من به یا تو هان ای ژنده پوش
پیر گفت ای بی‌خبر تن زن خموش

 

[پایان]

ژولیده‌ام که صبح و مسا گویم این سخن
مردن حقیقی است مسجل شعار نیست

 

[amir mohamad]

ژولیده زلف فتنه خو، مخمور چشم کینه جو
موها پریشان کرده او، خونها چکان از هر طرف

جانها و دلها چون خسی در راهش آب هر کسی
می رفت جان و دل بسی گیسوکشان از هر طرف

 

[پایان]

ژاله و صبح بهم یافته کافور و گلاب

زاین و آن داروی هر درد سر آمیخته اند

 

[amir mohamad]

ژولیده زلف فتنه خو، مخمور چشم کینه جو
موها پریشان کرده او، خونها چکان از هر طرف

جانها و دلها چون خسی در راهش آب هر کسی
می رفت جان و دل بسی گیسوکشان از هر طرف

 

[پایان]

ژولیده پسر به رآه میرفت

موی سر وی به چاه میرفت

 

[Tara Motlagh]

ژاله صبح دانی خبر از چه می دهد
اشکی که شبش پای عزیزی رفته است

 

[پایان]

ژاکت سیاه
پای هوس می برندش
بر بلندای طرحی از دروغ
بافته اند برایش ژاکتی از طرحی سیاه
عشق در دست نا اهلان اسیر است
لعنت به این اشکهای شبانه
که مردمکهایم را غرق می کنند
در آغوش دیواری سرد جا مانده نگاهی
فریاد می زنم آخرین نفس را
بر تن تب دار خیابان....

 

[amir mohamad]

ژرف بحریست پر از آب حیات
موج زن آمده از کل جهات

 

[پایان]

ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد
وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد