مشاعره مشاعره با مصرع‌های گم شده

[مژگان سلاجقه]

ای گلبن بوستان روحانی
مشغول بکردی از گلستانم

آن در دورسته در حديث آمد

آن در دو رسته در حدیث آمد
وز دیده بیوفتاد مرجانم
***
خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد

 

[مژگان سلاجقه]

آن در دو رسته در حدیث آمد
وز دیده بیوفتاد مرجانم
***
خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد

خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد
کشتی‌ ام را شب طوفانی گرداب گرفت
****
عشق رازی ست که تنها به خدا باید گفت

 

[مژگان سلاجقه]

خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد
کشتی‌ ام را شب طوفانی گرداب گرفت
****
عشق رازی ست که تنها به خدا باید گفت

عشق رازی ست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن ها که خدا با من تنها دارد
****
فرقی میان طعنه و تعریف خلق نیست

 

[مژگان سلاجقه]

عشق رازی ست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن ها که خدا با من تنها دارد
****
فرقی میان طعنه و تعریف خلق نیست

فرقی میان طعنه و تعریف خلق نیست
چون رود بگذر از همه سنگ ریزه ها
****
هر چند که هرگز نرسیدم به وصالت

 

[مژگان سلاجقه]

فرقی میان طعنه و تعریف خلق نیست
چون رود بگذر از همه سنگ ریزه ها
****
هر چند که هرگز نرسیدم به وصالت

هر چند که هرگز نرسیدم به وصالت
عمری که حرام تو شد ای عشق، حلالت
***
هر چه آیینه به توصیف تو جان کند نشد

 

[مژگان سلاجقه]

هر چند که هرگز نرسیدم به وصالت
عمری که حرام تو شد ای عشق، حلالت
***
هر چه آیینه به توصیف تو جان کند نشد

هر چه آیینه به توصیف تو جان کند نشد
آه، تصویر تو هرگز به تو مانند نشد
گفتم از قصه عشقت گرهى باز کنم
به پریشانى گیسوى تو سوگند، نشد
***
چشمت به ‌چشم ما و دلت پیش دیگری‌ ست

 

[مژگان سلاجقه]

هر چه آیینه به توصیف تو جان کند نشد
آه، تصویر تو هرگز به تو مانند نشد
گفتم از قصه عشقت گرهى باز کنم
به پریشانى گیسوى تو سوگند، نشد
***
چشمت به ‌چشم ما و دلت پیش دیگری‌ ست

چشمت به ‌چشم ما و دلت پیش دیگری‌ ست
جای گلایه نیست که این رسم دلبری‌ ست
***
با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

 

[مژگان سلاجقه]

چشمت به ‌چشم ما و دلت پیش دیگری‌ ست
جای گلایه نیست که این رسم دلبری‌ ست
***
با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ‌ ک.س، هیچ‌ ک.س اینجا به تو مانند نشد
***
ای بی وفای سنگ دل قدر ناشناس!

 

[مژگان سلاجقه]

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ‌ ، هیچ‌ اینجا به تو مانند نشد
***
ای بی وفای سنگ دل قدر ناشناس!

ای بی وفای سنگ دل قدر ناشناس!
از من همین که دست کشیدی تو را سپاس
با من که آسمان تو بودم روا نبود
چون ابر هر دقیقه درآیی به یک لباس
آیینه ای به دست تو دادم که بنگری
خود را در این جهان پر از حیرت و هراس
پنداشتی مجسمه سنگ و یخ یکی ست؟
کو آفتاب تا بشوی فارغ از قیاس
دنیا دو روز بیش نبود و عجب گذشت!
روزی به امر کردن و روزی به التماس
مگذار ما هم ای دل بی زار و بی قرار
چون خلق بی ملاحظه باشیم و بی حواس
***
نسبت عشق به من نسبت جان است به تن

 

[Angel ✨]

نسبت عشق به من نسبت جان است به تن

تو بگو من به تو مشتاق‌ترم یا تو به من؟

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند…