مشاعره مشاعره حرف " چ "

[آراد]

چو بستی در به روی من ، به کوی صبر رو کردم
چو درمانم نبخشیدی ، به درد خویش خو کردم
چرا رو در تو آرم من ،که خود را گم کنم درتو
به خود بازآمدم نقش تو در خود جستجو کردم
خیالت ساده دل تر بودو با ما از تو یکرو تر
من اینها هر دو با آئینه دل روبرو کردم
فشردم با همه مستی ،به دل سنگ صبوری را
زحال گریه پنهان ، حکایت با سبو کردم
فرود آ ای عزیز دل که من از نقش غیر تو
سرای دیده با اشک ندامت شست و شو کردم
صفایی بود دیشب با خیالت،خلوت مارا
ولی من باز پنهانی تورا هم آرزو کردم
ملول از ناله بلبل مباش ای باغبان رفتم
حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم
تو با اغیار پیش چشم من می در سبو کردی
من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم
حراج عشق و تاراج جوانی ،وحشت پیری
دراین هنگامه من کاری که کردم یاد او کردم
از این پس شهریارا ما و از مردم رمیدن ها
که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم

 

[amir mohamad]

چو بستی در به روی من ، به کوی صبر رو کردم
چو درمانم نبخشیدی ، به درد خویش خو کردم
چرا رو در تو آرم من ،که خود را گم کنم درتو
به خود بازآمدم نقش تو در خود جستجو کردم
خیالت ساده دل تر بودو با ما از تو یکرو تر
من اینها هر دو با آئینه دل روبرو کردم
فشردم با همه مستی ،به دل سنگ صبوری را
زحال گریه پنهان ، حکایت با سبو کردم
فرود آ ای عزیز دل که من از نقش غیر تو
سرای دیده با اشک ندامت شست و شو کردم
صفایی بود دیشب با خیالت،خلوت مارا
ولی من باز پنهانی تورا هم آرزو کردم
ملول از ناله بلبل مباش ای باغبان رفتم
حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم
تو با اغیار پیش چشم من می در سبو کردی
من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم
حراج عشق و تاراج جوانی ،وحشت پیری
دراین هنگامه من کاری که کردم یاد او کردم
از این پس شهریارا ما و از مردم رمیدن ها
که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم

چشمه چشم من از سرو قدت یابد آب
رشته جان من از شمع رخت دارد تاب

تشنه لب گرد سراپای جهان گردیدم
نیست سرچشمه به غیر از تو و باقی است سراب

ساوجی

 

[آراد]

چشم خود بستم

که دیگر چشم مستش ننگرم.
ناگهان دل داد زد.
دیوانه! من می‌بینمش!

 

[amir mohamad]

چشم خود بستم

که دیگر چشم مستش ننگرم.
ناگهان دل داد زد.
دیوانه! من می‌بینمش!

چشم چون آیینه برنیرنگ عرض ناز بند
ساغر بزم تحیر شو از آواز بند

موج آب‌ گوهر از ننگ تپیدن فارغ است
لاف عزلت می‌زنی بال و پر پرواز بند

 

[آراد]

‌

چون عاقبت ِکار جهان نيستي است
انگار که نيستی، چو هستی خوش باش

 

[amir mohamad]

‌

چون عاقبت ِکار جهان نيستي است
انگار که نيستی، چو هستی خوش باش

چه میدانند خوبان قیمت دلهای مشتاقان
به کف حنسی که مفت امد نباشد قدر چندانش

بیدل

 

[کیـانـا.T]

چندان که فراموش توأم, یاد تو دارم..

_بیدل

 

[Tara Motlagh]

چہ شب‌هایی
ڪسی نبود بہ وقت تنهایی
مرا ڪَوش بڪَیرد ؛
بہ ناچار
هر شب
از سر دلتنڪَی
رویایی را در آغوش
می‌ڪَیرم

 

[آراد]

چشم انتظار حادثه‌ای ناگهان مباش
با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر

 

[فرهاد آزادی]

چه کسی حرف مرا می فهمد؟
چه کسی درد مرا می داند؟
در پس پرده ی اشک چشمم
چه کسی راز مرا می خواند؟​