مشاعره مشاعر با شعر نو

[amir mohamad]

دور از تو
فواره ی بی قرارم
پرپر می زنم
که از آسمان تهی
به خانه ی اولم برگردم

شمس لنگرودی

 

[پایان]

من به راه خود باید بروم

ک.س نه تیمار مرا خواهد داشت

در پر از کشمکش این زندگی حادثه بار

گرچه گویند نه

اما

هرکس تنهاست

آن که می‌دارد تیمار مرا، کار من است...

 

[amir mohamad]

تو را به ترانه‌ها بخشیدم
به صدای موسیقی
به سکوت شکوفه‌ها
که به میوه بدل می‌شوند
و از دستم می‌چینند
تو را به ترانه‌ها بخشیدم
با من نمان
عمر هیچ درختی ابدی نیست
باید به جدایی از زندگی عادت کرد

 

[پایان]

در پیش کومه ام
در صحنه ی تمشک
بیخود ببسته است
مهتاب بی طراوت لانه

یک مرغ دل نهاده ی دریادوست
با نغمه هایش دریایی
بیخود سکوت خانه سرایم را
کرده است چون خیاش ویرانه.

بیخود دویده است
بیخود تنیده است

 

[amir mohamad]

تو طلوع کردی و عشق باز آمد
شعر شکوفه کرد و
کبوتر شادی بال‌زنان بازگشت
تنهایی و خستگی بر خاک ریخت

 

[پایان]

تماشای موسیقی‌
بوییدن شعر
شنیدن نقاشی
مزه کردن رقص
دستت را به من بده

 

[amir mohamad]

همین مرا بس که
کوچه ای داشته باشم و باران
و انسان هایی در زندگیم باشند
که زلال تر از باران هستند
چنان هم مهم نیست
اگر هیچ از دنیا نداشته باشم