معرفی معرفی سازهای چینی

[Mahi.otred]

ساز گوژنگ ساز سنتی چین و آسیای شرقی​

ویژگی های ساز گوژنگ​

تمام فرهنگ چین و ژاپن را به زیبایی در صدای این ساز خواهید شنید. “Guzheng” سازی است شبیه قانون ما ایرانی ها است. البته به آن Zheng هم می گویند.
این ساز به وسیله مضراب نواخته می شود. مضراب هایی که باید به همه ده انگشت دو دست وصل شوند. این ساز از خانواده ساز های ساز های زهی است و با زخمه زدن به صدا در می آید. دارای ۱۸ یا ۲۱ سیم است و همان تعداد پل یا خرک متحرک دارد.

 

[Mahi.otred]

پیک ها آن به نام “Dai Mao” است و اغلب از پوسته و لاک نوعی لاکپشت ساخته میشود. ساز گوژنگ جد و نیای چندین ساز زیتر (zither) یا ساز زهی آسیایی از جمله “Koto” است. ژنگ را نباید با ساز دیگر به نام “Guqin” اشتباه گرفت که آن سازیست بدون خرک های متحرک.

 

[Mahi.otred]

ساز ژوآپ
ژوآپ سازی است زهی با دسته ای بلند که در موسیقی محلی توسط ساکنان منطقه خود مختار ایغور سین کیانگ، در غرب چین مورد استفاده قرار می گیرد. پیشینه این ساز به قرن 14 در جنوب سین کیانگ برمی گردد. اویغورها این ساز را خیلی دوست دارند و آن را با خود به محل کار در مزرعه، سفر و هر جایی که می خواهند می برند تا در هر فرصتی از آن لذت ببرند. ساز ژواپ توسط تاجیک ها و ازبک ها و مردم قزاقستان هم نواخته می شود. ژوآپ به طور خاص با موسیقی و فرهنگ اویغور در ارتباط است و سمبل مردم و تاریخ سین کیانگ و جاده ابریشم است.

 

[Mahi.otred]

شکل ظاهری ساز زهی «ژواپ»​

ساز ژواب یکی از زیباترین سازهایی است که در چین ساخته شده است که صدایی رسا و گوش نواز دارد. بدنه ساز از یک کاسه چوبی و یک دسته بلند به طول تقریبی 80 سانتی متر تشکیل شده که از چوب یک تکه درخت توت ساخته می شود. در زمان های قدیم از پوست اسب یا الاغ برای صفحه رویی استفاده می کردند اما در حال حاضر از پوست مار که کیفیت بالایی دارد استفاده می شود. پوست مار ظاهر منحصر به فردی به ژوآب می دهد.

 

[Mahi.otred]

ساز ژواپ دارای 3 تا 9 سیم (زه) است، که از روی صفحه پوستی آن تا روی دسته کشیده می شود و در بالای دسته به یک گیره (گوشی) بسته می شود. فقط بعضی از سیم ها توسط مضراب ضربه می خورند. بقیه سیم ها سمپاتیک هستند و در واکنش به رشته هایی که نواخته می شوند، ارتعاش می کنند. چیزی که این ساز را از لحاظ ظاهری متفاوت می کند، شکل شاخ های خمیده بز است که در قسمت پایینی دسته سوار شده است و به سمت کاسه خمیده اند.

 

[Mahi.otred]

تغییرات ساز ژوآپ در کشورهای مختلف​

ساز ژوآب در بین اویغور ها در هر منطقه دارای ظاهر و نام متفاوتی است و لوازم جانبی به آن اضافه می شود. به این صورت که طراحی، اندازه و سبک نواختن آن از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت است. برای مثال ساز ژوآپ در شهر کاشغر چین دارای دسته ای بلندتر به طول 90 سانتی متر و دارای چهار و پنج سیم است.

 

[Mahi.otred]

ساز ژوآپ بین تاجیک ها به رباب (rebub) شناخته می شود و از چوب درخت زرد آلو ساخته می شود. ژوآپ تاجیک ها 70 سانتی متر طول دارد که از نمونه چینی کمی کوتاهتر است. در دهه 1930 ازبک ها این ساز را کمی اصلاح کردن و آن را با دسته کمی بلندتر ساختند. شکل های مختلفی از ژوآپ هم وجود دارد که مربوط به افغانستان است.

 

[Mahi.otred]

روش نواختن ساز ژوآپ​

ساز ژوآپ بیشتر در کنار سازهای دیگر و برای همنوازی استفاده می شود و کمتر در کنار سازهای بزرگتر دیده می شود. نحوه به دست گرفتن این ساز شبیه به سه تار و تار است. به این صورت که دسته در دست چپ و انگشتان دست راست روی سیم ها ضربه وارد می کند. برای ایجاد ضربه روی سیم ها باید حرکت در مچ دست باشد و آرنج تکان نخورد. دست چپ هم باید روی پرده ها حرکت کند تا نت های موسیقی ساخته شوند.

 

[Mahi.otred]

آرخو​

یک ساز دو سیمی کمانه‌ای چینی یا به‌عبارت دقیق‌تر نوعی کمانچه چینی است که در غرب گاهی به آن «ویولن چینی» یا «کمانچه دو سیمهٔ چینی» می‌گویند.