متفرقه معرفی کتاب، متن برگزیده

[Rozaleh]

آه، کاش می‌توانستم قلبم را از سی*ن*ه بیرون بکشم و در این آب بیندازم، بعد دیگر نه دردی هست و نه اندوهی و نه خاطره‌ای.

کنار رود پیدرا نشستم و گریستم – پائولو کوئیلو

 

[Rozaleh]

یکی از بزرگترین روزهای زندگیم روزی بود که فهمیدم آنچه در من به نظر دیگران ناپسند و خطرناک می‌آید اتفاقا بهترین و اصیلترین خصوصیات من است.

خانواده تیبو – روژه مارتن دوگار

 

[Rozaleh]

لعنت به این زندگی. از همه تلخ‌تر و ناراحت‌کننده‌تر این است که در آخر این زندگی به خاطر رنج‌ها هیچ پاداشی نصیب آدم نمی‌شود، بر خلاف اپرا هیچ صحنه‌های باشکوه پایانی نیست بلکه فقط مرگ است.

اتاق شماره ۶ – آنتوان چخوف

 

[Rozaleh]

مرگ چیزی نیست، درد کشیدن سخت است.

خانواده تیبو – روژه مارتن دوگار

 

[Rozaleh]

-تو مثل این‌که از تنبلی حال زندگی کردن هم نداری.
+همین طور است، آندره‌ی، این را هم درست حدس زده‌ای.

آبلوموف – ایوان گنچاروف

 

[Rozaleh]

من وقتی هوس چیزی بکنم می‌دانی چه می‌کنم؟ آنقدر از آن چیز می‌خورم تا دلم را بزند و دیگر هیچ گاه فکرش را نکنم، یا اگر هم فکرش را کردم حال استفراغ به‌من دست بدهد. وقتی بچه بودم مرده گیلاس بودم. زیاد هم پول نداشتم و نمی‌توانستم یک دفعه مقدار زیادی بخرم، به‌طوری که هر وقت گیلاس می‌خریدم و می‌خوردم باز هوسش را می‌کردم. روز و شب فکر و ذکری به‌جز گیلاس نداشتم و براستی که از نداشتن آن در رنج بودم. تا اینکه یک روز عصبانی شدم یا خجالت کشیدم، درست نمی‌دانم. فقط حس کردم که در دست گیلاس اسیرم، و همین خود، مرا مضحکه مردم کرده‌بود. آن وقت چه کردم؟ یک شب پاشدم و پاورچین پاورچین رفتم جیبهای پدرم را گشتم، یک مجیدیه نقره پیدا کردم و آن را کش رفتم و صبح زود به‌سراغ باغبانی رفتم. یک زنبیل گیلاس خریدم، در خندقی نشستم و شروع به‌خوردن کردم. آنقدر خوردم و خوردم و هی خوردم تا شکمم باد کرد. لحظه‌ای بعد معده‌ام درد گرفت و حالم بهم‌خورد. آره ارباب، هی استفراغ کردم و کردم، و از آن روز به‌بعد دیگر هوس گیلاس در من کشته‌شد؛ به‌طوری که دیگر تاب دیدن عکس گیلاس را هم نداشتم. نجات پیدا کرده‌بودم. نگاهشان می‌کردم و می‌گفتم: «دیگر احتیاجی به‌شما ندارم!» بعدها همین کار را با شرا*ب و تو*تون هم کردم.

زوربای یونانی – نیکوس کازانتزاکیس

 

[Rozaleh]

ما تا وقتی که در خوشبختی به‌سر می‌بریم به‌زحمت آن را احساس می‌کنیم؛ و فقط وقتی خوشبختی گذشت و ما به‌عقب می‌نگریم ناگهان – و گاه با تعجب – حس می‌کنیم که چقدر خوشبخت بوده‌ایم.

زوربای یونانی – نیکوس کازانتزاکیس

 

[Rozaleh]

خالص بودن، نجیب یا قوی بودن نیست، بلکه خود بودن است.

دلواپسی – فرناندو پسوآ

 

[Rozaleh]

عشق بسی نیرومندتر از مرگ است.

زوربای یونانی – نیکوس کازانتزاکیس

 

[Rozaleh]

آیا می‌داند که من این‌جا هستم، زنده‌ام، به او فکر می‌کنم؟ مجبورم همین‌طور فکر کنم. آدمِ در تنگنا مجبور است هر چیز امیدوارکننده‌ای را باور کند. دیگر به ارتباط ذهنی عقیده دارم، ارتعاشات اثیری و این جور خزعبلات. پیش از این هرگز چنین چیزهایی را باور نداشتم.

سرگذشت ندیمه – مارگارت اتوود