متفرقه معرفی کتاب، متن برگزیده

[Rozaleh]

می‌گویند آدمیزاد آخرش هم دو متر زمین بسش است، اما آخر دو متر زمین که جای جنازه است، نه آدم زنده.

همسر و نقد همسر – آنتوان چخوف

 

[Rozaleh]

افسردگی، شبیه گرفتار بودن در یک تله است. می‌دانی گیر کرده‌ای اما نمی‌توانی بگریزی.

خ*یانت – پائولو کوئلیو

 

[Rozaleh]

وقتی بچه بودم یکشنبه‌ها با مادربزرگم می‌رفتم کلیسا. یه بار کشیش توی یکی از موعظه‌هاش چیزی گفت که هنوز یادمه. گفت اسم خداوند خاصیتی داره که هیچ اسم دیگه‌ای نداره. گفت اگه یکی از اسم‌های خداوند رو مدام تکرار کنی، حتی اگه معناش رو ندونی، یا از اون بدتر، حتا به چیزی که میگی باور نداشته باشی، گفتنش کم کم روی تو تاثیر می‌ذاره. گمونم منظورش یه جور تاثیر معنوی بود. خوب، من بعدها فهمیدم چیزهای دیگه‌ای هم هست که دقیقا همین جوری‌اند. منظورم کلماتیه که حتا اگه یه ذره هم بهشون اعتقاد نداشته باشی، وقتی مدام تکرارشون کنی تاثیر وحشتناکی رو آدم می‌ذارن.

بهترین شکل ممکن – مصطفی مستور

 

[Rozaleh]

فکر این که چرا به این جا رسیدیم. کجا را اشتباه کردیم. کجای خلقت و با کدام فشار شالوده‌مان ترک خورد که بدون این که بدانیم برای چه، با یک باد، طوری آوار شدیم روی خودمان که دیگر نمی‌توانیم از جای‌مان بلند شویم. نمی‌توانیم خودمان را بتکانیم و دوباره بایستیم و اگر بتوانیم، آنی نیستیم که قبل از آوار بوده‌ایم. اشتباهِ کدام طراح بود که فشارها را درست محاسبه نکرد و سازه‌مان را طوری غیرمقاوم ساخت که هر روز می‌تواند برای شکستن‌مان چیزی داشته باشد؟ فکر زندگی بی‌خنده و بی‌آرزو تکه‌تکه‌ام می‌کند. مثل لکه‌ی زشت زرد ماست، روی پیشخان آشپزخانه.

پائیز فصل آخر سال است – نسیم مرعشی

 

[Rozaleh]

سایه من خیلی پررنگ‌تر و دقیق‌تر از جسم حقیقی من به دیوار افتاده بود، سایه‌ام حقیقی‌تر از وجودم شده بود. گویا پیرمرد خنزر پنزری، مرد قصاب، ننجون و زن لکاته‌ام همه سایه‌های من بوده‌اند، سایه‌هائیکه من میان آن‌ها محبوس بوده‌ام. در اینوقت شبیه یک جغد شده بودم، ولی ناله‌های من در گلویم گیر کرده بود و بشکل لکه‌های خون آن‌ها را تف می‌کردم. شاید جغد هم مرضی دارد که مثل من فکر می‌کند. سایه‌ام به دیوار درست شبیه جغد شده بود و با حالت خمیده نوشته‌های مرا به دقت می‌خواند. حتما او خوب می‌فهمید، فقط او می‌توانست بفهمد. از گوشه چشمم که به سایه خودم نگاه می‌کردم می‌ترسیدم.

بوف کور – صادق هدایت

 

[Rozaleh]

ناگهان چنان شرم اخلاقی هولناک و چنان شکنجه‌ی عذاب‌آوری بر قلبش چنگ انداخت که فریادی سر داد، صورتش را با دستانش پوشاند و غرق یاس و نومیدی خودش را روی تخت انداخت.

یک اتفاق مسخره – فیودور داستایوسکی

 

[Rozaleh]

عشق پنهانی، عشقی که انسان جرات نمی‌کند هرگز با هیچکس درباره آن گفت و گو کند، به زبان بیاورد، به هر دلیلی که بخواهید – از لحاظ قیود اجتماعی، از نظر طبقاتی، به سبب اینکه معشوق ادراک نمی‌کند و به هر علت دیگری آن عشق است که درون آدم را می‌خورد و می‌سوزاند و آخرش مانند نقره گداخته شفاف و صیقلی می‌شود.

چشم‌هایش – بزرگ علوی

 

[Rozaleh]

شب‌‌ها قبل خواب سعی کنید سه دقیقه خودتون رو جای چیز دیگه‌ای بذارید. می‌‌گفت سه دقیقه خیلی زیاده اما با تمرکز و‌ تمرین زیاد می‌‌شه این کار رو کرد. مثلا جای یه برگ درخت توی یه جنگل تاریک. یا جای یه سنگ وسط بیابون. یا جای یه پیرمرد آب‌ زیپو که نیم ساعت طول می‌‌کشه تا کفش‌‌های لعنتیش رو بپوشه. جای یه حشره. یه سیفون توالت. یه توپ فوتبال. یه تابوت. یه جفت کفش. جای یه قدیس، یه روسپی، یه گربه. می‌گفت اگه مدتی این کار رو انجام بدید حس می‌کنید انگار دنیا داره توی روح‌ تون نفس می‌‌کشه.

بهترین شکل ممکن – مصطفی مستور

 

[Rozaleh]

من از تنهایی نمی‌ترسم، از فریب دادن خودم می‌ترسم. می‌ترسم به واقعیت آن طور نگاه کنم که خودم دلم می‌خواهد، نه آن طور که واقعا هست.

خ*یانت – پائولو کوئلیو

 

[Rozaleh]

بهترین تعریف آدمیزاد این است: موجودی دوپا و نانجیب.

یادداشت‌های زیرزمینی – فیودور داستایوسکی