معرفی کتاب معرفی کتاب به امید دل بستم

[آرشیت]

نظرات افراد و مجله‌های مشهور درباره رمان به امید دل بستم
از آن‌جا که مخاطبان رمان به امید دل بستم بیشتر نوجوانان و جوانان هستند، نشریات دانش‌‌آموزی و دانشجویی بسیاری همچون Plaid Line ،The Academy Chronicle و The College Reporter مرورهای مثبت و تحسین‌آمیزی درباره‌ی این کتاب منتشر کرده‌اند. در «گودریدز» هم نظرات و مرورهای مثبتی از رمان به امید دل بستم دیده می‌شود. این رمان نامزد جایزه‌ی گودریدز نیز شده است.

 

[آرشیت]

بخشی از متن کتاب به امید دل بستم
«یادم نمی‌آید بیدار شده باشم یا اصلاً خوابیده باشم. واردِ دنیای دیگر و شکل دیگری می‌شوم. انگار که از این دنیا فاصله گرفته‌ام، روی یک دانه شن یا ابری که خیلی به زمین نزدیک است تمرکز کرده‌ام و ناگهان به یاد آوردم کجا هستم. گل‌های وحشی و علف‌های بلند در سرتاسر زمین رشد کرده‌اند و ذره‌ای از شهرنشینی به این زمین نفوذ نکرده است. پرنده‌ها آواز می‌خوانند، حیواناتِ کوچک دنبال غذا می‌گردند و درخت‌ها، مرتع را قاب گرفته‌اند. آسمان لبهٔ بوم به کوه‌ها می‌رسد و دیگر هیچ نیست جز آب.

 

[آرشیت]

«وای، چه خوب.» باد، صدایی را هم همراه با خود می‌آورد. من به عطر اقیانوس روی می‌کنم و رنگ آبی که در خط ساحلی کف می‌شود. «بیدار شدی.»

 

[آرشیت]

پسری کنارم نشسته و به منظرهٔ دیگری چشم دوخته و گلدانی را با آستین‌های یک ژاکتِ دزدیده شده کفِ دو دستش گرفته است.

سؤال می‌کنم: «من دارم خواب می‌بینم؟»

سر تکان می‌دهد.

«من تابه‌حال در رؤیای هیچ‌ک.س نبودم.»

 

[آرشیت]

می‌گوید: «فکر نمی‌کنم این رؤیایِ من باشه. به نظرم رؤیایِ تو هم هست. مثلِ دو نقاشی که از پسِ قاب‌هایشان با هم تلاقی کردند.

 

[آرشیت]

دوباره به مزرعه خیره می‌شوم، به زندگی و نوری که در آن جریان دارد. سپس به دریایِ بی‌کرانِ او روی می‌کنم؛ بوی شوری و ابرهایی که در دوردست‌ها دارند شکل می‌گیرند.

 

[آرشیت]

می‌گوید: «می‌خوام کُر رو هم بیارم پیش خودم. اینجا خیلی دنجه و به‌جز صدای موج‌ها خیلی بی‌سروصداست.» او به آب‌های آرام و شن‌های تیره اشاره می‌کند. من اما وقتی صحبت می‌کند به صورتش نگاه می‌کنم. لب‌هایش کمی از هم فاصله می‌گیرند و گوشه‌های لبش از فکر اینکه سی هم روی این سنگ‌ها با او قدم بزند بالا می‌رود.»