متفرقه معرفی کرگدن در کتاب کرگدن

[آریادخت]

تنها نکتهٔ روشن اثر این است که برانژه می‌گوید: «اگه هر کدوم از اون کرگدن‌ها بخوان، دوباره می‌تونن انسان بشن».

 

[آریادخت]

در بخشی از کتاب کرگدن می‌خوانیم:

وقتی پرده بالا می‌رود ژان بر تختش خوابیده. چیزی روی خودش کشیده و پشتش به تماشاچی است. سرفه‌اش را می‌شنویم

 

[آریادخت]

پس از چند لحظه برانژه را می‌بینیم که ظاهر می‌شود. از آخرین پله‌های پلکان بالا می‌آید در می‌زند ژان جواب نمی‌دهد برانژه از نو در می‌زند.

 

[آریادخت]

برانژه ژان! (از نو در می‌زند.) ژان! (در آخر پاگرد پلکان باز می‌شود و پیرمردی ریزه‌ای با ریش سفید ظاهر می‌شود.)

 

[آریادخت]

برانژه (در می‌زند.) ژان.
- پیرمرد ریزه ندیدم که از خانه دربیاید. دیشب دیدمش. حالش سرجا نبود.
- برانژه می‌دانم چرا. تقصیر من بود.

 

[آریادخت]

پس برای کسی دیگر است.
- صدای زن پیرمرد (از ته اتاق) با ما کار داشتید؟
- پیرمرد ریزه (برمی‌گردد به‌طرف زنش، که ما نمی‌بینیمش.) نه. با آن یکی.

 

[آریادخت]

پیرمرد ریزه شاید نمی‌خواهد باز کند. باز هم در بزنید.
- صدای زن پیرمرد ژان! پرحرفی نکن. ژان.
- برانژه (در می‌زند.) ژان.

 

[آریادخت]

پیرمرد ریزه چه خبر است؟
- برانژه آمده‌ام آقای ژان را ببینم. ژان، دوستم را.
- پیرمرد ریزه خیال کردم کسی برای من در می‌زند. آخر من هم اسمم ژان است

 

[آریادخت]

پیرمرد ریزه (به زنش) آمدم‌... خوب. خوب (در را می‌بندد و می‌رود.)
- ژان (همچنان خوابیده پشت به جماعت با صدایی کلفت) چه خبر است؟

 

[آریادخت]

برانژه آمده‌ام تو را ببینم. ژان عزیزم.
- ژان کیه در می‌زند؟
- برانژه منم. برانژه. مزاحم نیستم؟
- ژان آها. تویی؟ بیا تو.