دلنوشته [مغبچه] اثر •ریحانه کاربر انجمن رمان بوک•

[پژواک خاموشی]

عنوان: مغبچه
نویسنده: ریحانه
ژانر: عاشقانه/تراژیک/اجتماعی
عضو گپ نظارت ادبی سوم
مقدمه:

از دخترکانی كه شانه‌اى مردانه در كنارشان دارند. امروز،‌ حتى از من كه تو را ندارم متنفرم. خورشيد بى‌رحمانه به صورتم می‌تازد و من در مرداد آتشين تابستان، شاهد انجماد يک‌باره تمام احساست بودم. در ايستگاه اتوبوس نشسته‌ام و خيره به مردم اين شهر هنوز تو را جست وجو می‌کنم! می‌بينى هنوز چه قدر ديوانه‌ام؟

 

[STARLET]

مشاهده فایل‌پیوست 226473
بسمه تعالی

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[پژواک خاموشی]

به يافتن كسى كه حتى لباسش هم شبيه تو باشد و ثانيه‌اى مرا اميدوار كند هستم. تو هنوز در اين شهر هستی و من به تو دل بسته‌ام. اين اشک‌ها آبرو سرشان نمی‌شود ! نگاه ترحم‌ انگيز منتظران اتوبوس خط واحد، برايم مهم نيست. راستى ايستگاه آخر كجاست؟! ايستگاهى كه من او را پيدا كنم چه نام دارد؟! سرم را به ديوار شيشه‌اى ايستگاه تكيه می‌دهم، چشم‌هايم را كه می‌بندم.

 

[پژواک خاموشی]

گوش‌هايم از صداى بوق ماشين‌ها و هياهوى خيابان‌ها کر می‌شود. فقط صداى مردانه پر آوايش در گوشم می‌پیچد. آرامِ جانم آرامِ جانت را كجا چنين بى‌كس رها كردى؟! كاش چشم‌هايم براى هميشه بسته بماند. اصلاً اين شهر و اين دنياى بى تو، ارزش ديدن ندارد! حداقل پشت پلک‌هايم باش تا بتوانم تو را داشته باشم.

 

[پژواک خاموشی]

من به دنبال دلی می‌گردم که در آن خانه بسازم. با شور، پشت هر پنجره‌اش گل بکارم و با عشق بنشینم و با یار از حرف و سخن‌های دلم بگویم. در این خانه‌ی عشاق همیشه باز است، چون‌ که روح در ودیوارش جز دم عشق و صفا ندیدم. در آن معماریِ با صفا چه خوش می‌گذرد. راستی یادم رفت که بگویم با تو از نام و نشان و خاکش، به صفای دل عشاق جهان بنویسیم.

 

[پژواک خاموشی]

اینجا، جای آن‌ک.س که عشق و سودا به سرش ندارد نیست. من همانم که همیشه غم و غصه‌ی بی‌شمار دارم. آنی هستم که تنهاترین است و حتی سایه‌ام هم ندارد. این منم که خوبی‌هایم را کسی هرگز نشناخته است. آنی که در راه رفاقت همه‌ی هستی‌اش را باخته است. بعضی دوست دارم‌ ها یک حال عجیبی دارند. یعنی همه چیز من هستی. یعنی فقط با تو آرام می‌شوم. یعنی می‌شود فردا دوباره ببینمت. یعنی می‌شود تاصبح کنار هم باشیم. اصلاً کاش همیشه مال هم باشیم ولی؛ یک دوست دارم‌هایی هست که دیگر دوست ندارم بشنوم.

 

[پژواک خاموشی]

خاطراتم تو را یاد یک چیزهایی می‌اندازد که مدت هاست داری فراموشش می‌کنی. یاد یک کوچه‌ی باریک، یک خیابان بزرگ، یک کافی شاپ خاطره‌انگیز، یک گل مخصوص زیبا، یک عطر خاص و بوییدنی، کنار یک آدمی که‌ یک روزی تو را می‌خواست. بعضی دوست دارم‌ها خیلی نامرد هستند. با آمدنت فصل جدیدی را در زندگی‌ام به وجود آوردی و با رفتنت تمام فصل‌های زندگی‌ام را به فصل خزان تبدیل کردی. چشمان تو سرانجام روزهای خوش زندگی‌ام بود.

 

[پژواک خاموشی]

لبخند تو آرزوی هرشبم قبل از خواب بود. امواج زندگی پرتلاطم و ناآرام بود ولی با چشمان و دستای‌گرم تو آرام گرفت. کاش همیشه بودی تا زندگی به من لبخند بزند. من به دستان گرم تو محتاجم. مهتاج لبخند تو، مهتاج زندگی آرامی که تو هر روز صبح در آن به من لبخند بزنی زندگی من. پر از خط وخطوط‌های خم وراست است. یک جایی اززندگی‌ام دیگر نفس کشیدن ساده نیست.

 

[پژواک خاموشی]

جایی که باید همه‌ی اتفاقات غیرقابل هضم زندگی‌ات را باور کنی. چه‌قدر ایستادگی در مقابل این زندگی که سخت آدم‌ها را بازی می‌دهد دشوار است. سخت است عاشق بشوی و زجر کشیدن عشقت را ببینی و تحمل کنی. عاشقی تاوان دارد. یک تاوان پر از درد که قلبت را می‌شکند. سال‌ها به انتظارش می‌نشینی تا اینکه یک روزی بیاید.

 

[پژواک خاموشی]

و این چنین می‌گذرد! عاشق و معشوق به هم می‌رسند! حال دلِ هر دو نفر دگرگون می‌شود! و این چنین زندگی شیرین می‌شود! زندگی را به آغوش بکشند! طعم شیرینش به دلت می‌نشیند! و این چنین می‌گذرد و جان آرامش می‌گیرد! این چنین می‌گذرد! می‌گویند پاییز فصل عاشقی است؛ راست هم می‌گویند. پاییز بود که نگاهت مثل چوب کبریت بر تن قلبم کشیده شد و آتش عشقت در وجودم زبانه کشید.