مجموعه اشعار منوچهر آتشی

[mobina01]

نامت گل هزار بهار نیامده‌است
‏و گستره‌ی خمیده‌ی رویاهایم را
‏پُر می‌کند
‏و در دهانم
‏مانند ماه در حوض، مد می‌شود
‏نامت در چشمانم
‏چون لاله، سرخ
‏چون نسترن، سپید
‏و مثل سرو سبز می‌ایستد
‏نامت مژگانم را در می‌گیرد
‏نامت در جانم
‏گُر می‌گیرد.

 

[mobina01]

زخم از کدام دست فرود آمد
که پاره است سی*ن*ه، ولی دل
شورنده‌تر
از لحظه‌های عافیت و کام می‌تپد
و درد
از پهلوی دگر -که نه با توست،
از راست- تیر می‌کشد
و خونِ گرم
از کوچه‌باغِ حنجره
آوازخوان و رقصان می‌جوشد
و راه دشت سوخته‌ی سی*ن*ه پیش می‌گیرد

زخم از کدام دست،
زخم از کدام سمت فرود آوردی؟
ای عشق،
ای شقاوت شیرین!

 

[mobina01]

هزار بار
و هرگونه راه بیفتم به هم نمی‌رسیم
هزار بار از هر جا

در هندسه‌ی عشق
خط‌ها
یا متوازی‌اند یا متقاطع
یا تنها رها در هوا

 

[mobina01]

نامت گل هزار بهار نیامده‌است
‏و گستره‌ی خمیده‌ی رویاهایم را
‏پُر می‌کند
‏و در دهانم
‏مانند ماه در حوض، مد می‌شود
‏نامت در چشمانم
‏چون لاله، سرخ
‏چون نسترن، سپید
‏و مثل سرو سبز می‌ایستد
‏نامت مژگانم را در می‌گیرد
‏نامت در جانم
‏گُر می‌گیرد.



#

 

[mobina01]

زخم از کدام دست فرود آمد
که پاره است سی*ن*ه، ولی دل
شورنده‌تر
از لحظه‌های عافیت و کام می‌تپد
و درد
از پهلوی دگر -که نه با توست،
از راست- تیر می‌کشد
و خونِ گرم
از کوچه‌باغِ حنجره
آوازخوان و رقصان می‌جوشد
و راه دشت سوخته‌ی سی*ن*ه پیش می‌گیرد

زخم از کدام دست،
زخم از کدام سمت فرود آوردی؟
ای عشق،
ای شقاوت شیرین!

 

[mobina01]

هزار بار
و هرگونه راه بیفتم به هم نمی‌رسیم
هزار بار از هر جا

در هندسه‌ی عشق
خط‌ها
یا متوازی‌اند یا متقاطع
یا تنها رها در هوا

 

[mobina01]

نامت گل هزار بهار نیامده‌است
‏و گستره‌ی خمیده‌ی رویاهایم را
‏پُر می‌کند
‏و در دهانم
‏مانند ماه در حوض، مد می‌شود
‏نامت در چشمانم
‏چون لاله، سرخ
‏چون نسترن، سپید
‏و مثل سرو سبز می‌ایستد
‏نامت مژگانم را در می‌گیرد
‏نامت در جانم
‏گُر می‌گیرد.

 

[mobina01]

با تو بودن خوبست
و کلام تو
مثل بوی گل، در تاریکی است
مثل بوی گل در تاریکی، وسوسه‌انگیز است.

بوی پیراهن تو
مثل بوی دریا، نمناک است
مثل باد خنک تابستان
مثل تاریکی، خواب‌انگیز است.

#

 

[mobina01]

تو نیز خواهی آمد
ای ماهیِ تپنده‌ی تاراب خون، هنوز
و باغ‌های دنیا را خواهی دید
پشت حصارهای بلند دنیا،
دریاهای دنیا،
کشتی‌نشستگان و کشتی‌شکستگان دنیا
و تشنگان ساحل دریا را خواهی دید

امّا هشدار ای نیامده!
که سیب ر ا نچینی
از باغ‌های دنیا،
که ماهیان رنگیِ چالاک
چشم تو را به دام نیندازند

هشدار!
زیرا تو نیز چون ما، از روزنه
باید به یک تماشا دل خوش کنی
و یک سبوی نیمه‌پُر از دریا...

 

[mobina01]

دیدار تو صبح را زیبا می‌کند
حتی اگر فلاخُن رگبار
سنگسار بکند شیشه‌های پنجره را
حتی اگر صبح با کسوف بدمد
خیره خواهد شد چشم من
از طلوع گلوی تو از مقنعه
دیدار تو روز را
سبز و خوانا می‌سراید
حتی اگر برف
نام‌های تمام درختان و پرندگان را بپوشاند